دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Damian J. Fernandez
سری:
ISBN (شابک) : 9780813373799, 9780367163754
ناشر: Routledge
سال نشر: 1988
تعداد صفحات: 172
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 216 Kb
در صورت تبدیل فایل کتاب Cuba's Foreign Policy in the Middle East به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سیاست خارجی کوبا در خاورمیانه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
علیرغم علاقه فزاینده دانشگاهی به روابط بین الملل کوبا در دوره انقلاب. سیاست کوبا در قبال خاورمیانه یک زمینه مطالعاتی نادیده گرفته شده است. اگرچه خاورمیانه موضوعی با اولویت بالا در دستور کار فیدل کاسترو نبوده است، عوامل مختلفی دست به دست هم داده اند تا رژیم را به سمت اتخاذ مواضع فعال تری در منطقه سوق دهند، از جمله اهمیت خاورمیانه برای اتحاد جماهیر شوروی. برخی از این عوامل ایدئولوژیک بوده اند، مانند ماهیت خود کاسترویسم. عوامل دیگر عملگراتر بوده اند: نیاز به افزایش اهرم کوبا با اتحاد جماهیر شوروی. تمایل به ایجاد حوزه های مورد علاقه خود در جهان سوم؛ تلاش برای استفاده از سیاست خارجی برای تسکین مشکلات داخلی و آرزوی به حداکثر رساندن اعتبار انقلاب کوبا، و در نتیجه، حداکثری رهبر آن. از سال 1959، سیاست خاورمیانه ای هاوانا چهار مرحله را تجربه کرده است: (1) 1959-1973: سیاست خارجی خودمختار، که با رابطه دوگانه با اسرائیل و کشورهای عربی مشخص شده است. (2) 1973-1977: اقامت در خط شوروی. سیاست ضد اسرائیلی همراه با گسترش روابط با دولت های مترقی که با ایجاد مأموریت های نظامی کوبا نشان داده شد. (3) 1977-1980: سیاست فعال در منطقه، گسترش نقش و توسعه روابط دیپلماتیک. (4) 1981 تا کنون (1985): مشارکت محتاطانه; کنشگری محدود، با تاکید بر همکاری اجتماعی-اقتصادی. هجوم کوبا به جهان عرب نحوه عملکرد سیاست خارجی کوبا، به ویژه در رابطه با خودمختاری، همگرایی و تبعیت را روشن می کند. وابستگی، عمل گرایی و ایدئولوژی. ورود جزیره به سیاست خاورمیانه خطرات جدیدی را در سیاست خارجی جزیره در قبال منافع حاصل از آن وارد کرده است. یک نظریه برای توضیح سیاست خارجی کوبا در تعامل با اتحاد جماهیر شوروی در جهان سوم باید شامل متغیرهایی باشد که تاکنون نادیده گرفته شده اند: زمان. نوع رژیم؛ و جناح گرایی (سیاست بوروکراتیک)، علاوه بر رویدادهای بیرونی. مطالعه ابتکارات کوبا در خاورمیانه به آزمایش این نظریه کمک خواهد کرد.
In spite of the growing academic interest in Cuba's international relations in the revolutionary period. Cuba's policy toward the Middle East has been a neglected field of study. Although the Middle East has not been a high priority item on Fidel Castro's agenda, various factors have combined to propel the regime into taking a more active stance in the region, not least of which is the importance of the Middle East to the Soviet Union. Some of these factors have been ideological, such as the nature of Castroism itself. Other factors have been more pragmatic: the need to increase Cuba's leverage with the Soviet Union; the desire to establish spheres of interest of its own in the Third World; the attempt to use external politics to soothe internal problems and the wish to maximize the prestige of the Cuban revolution, and, by extension, that of its lider maximo. Since 1959, Havana's Middle Eastern policy has experienced four stages: (1) 1959-1973: Autonomous foreign policy, marked by a dual relationship with both Israel and the Arab states. (2) 1973-1977: Accommodation to the Soviet line; anti-Israeli policy combined with an expansion of relations with progressive states, signalled by the establishment of Cuban military missions. (3) 1977-1980: Activist policy in the region, expanded role and development of diplomatic relationships. (4) 1981 to the present (1985): Cautious involvement; restrained activism, emphasizing socio-economic cooperation. Cuba's incursion into the Arab world illuminates how Cuban foreign policy works, especially in relation to autonomy, convergence, and subordination; dependence, pragmatism, and ideology. The island's entrance into Middle East politics has introduced new risks into the island's foreign policy in return for the benefits which have been derived. A theory to explain Cuba's foreign policy in its interaction with the Soviet Union in the Third World must include heretofore neglected variables: time; regime type; and factionalism (bureaucratic politics), in addition to external events. The study of Cuba's initiatives in the Middle East will serve to test this theory.