Cross-Strait Relations and International Organizations: Taiwan’s Participation in IGOs in the Context of Its Relationship with China

​تایوان از سازمان ملل متحد و سایر سازمان‌هایی که برای آن‌ها نیاز به دولت است مستثنی شده است و حضور آن در IGOها عمدتاً محدود به سازمان‌های عملکردی و منطقه‌ای است که مدل‌های منعطف مشارکت، داشتن نام، وضعیت و فضای فعالیت خاص را مجاز می‌سازند. هر سازمان محرومیت تایوان از IGOهای بزرگ ناشی از موقعیت بین المللی منحصر به فرد آن و همچنین بحث سیاسی بر سر نمایندگی چین در عرصه بین المللی است. بیورن الکساندر لیندمان تحلیلی اساسی از رابطه بین تایوان و چین در و با توجه به IGOها در دوره زمانی بین سال‌های 2002 تا 2011 ارائه می‌کند. سازمان جهانی بهداشت و سازمان ملل، و استراتژی جدید IGO تایوان تحت ریاست رئیس جمهور ما ینگ-جو پس از سال 2008 و تأثیر آن بر فضای بین المللی تایوان را توضیح می دهد.

​Taiwan has been excluded from the United Nations and other organizations for which statehood is required and its presence in IGOs is mainly limited to functional and regional organizations that allow flexible models of participation, having a specific name, status and activity space in each organization. Taiwan’s exclusion from major IGOs derives from its unique international status as well as the political controversy over the representation of China in the international arena. Björn Alexander Lindemann provides a substantial analysis of the relationship between Taiwan and China in and with regard to IGOs in the time period between 2002 and 2011. Based on a neoclassical realist approach, he takes a look at the case studies of the WTO, APEC, WHO and UN, and explains Taiwan’s new IGO strategy under President Ma Ying-jeou after 2008 and its impact on Taiwan’s international space.