Creativity Policy, Partnerships and Practice in Education

این کتاب به بررسی شکاف‌های آموزش خلاقیت در طول دوره آموزشی و پیامدهای ناشی از آن برای آموزش خلاق و سیاست اقتصادی می‌پردازد. ویراستاران و همکاران بر اساس تحقیقات بین‌المللی پیشرفته، نوآوری‌ها را در خلاقیت‌های میان رشته‌ای، از جمله دستور کارها و تعاریف STEM، علم و خلاقیت و خلاقیت سازمانی در میان موضوعات دیگر بررسی می‌کنند. محور این حجم این ایده است که عملکرد آموزشی خلاقانه خوب و پیشبرد خط مشی نیاز به تجسم مجدد مشارکت و امکانات فردی دارد، در حالی که در مقابل استانداردسازی مقاومت می کند: این امر ذاتاً مخاطره آمیز است نه ریسک گریز. اولویت دادن به مشارکت‌های خلاقانه، مناطق تماس، برخوردهای تمرینی و بوم‌شناسی‌های خلاق، نشانه‌های جدیدی از مشارکت مشارکتی است. متأسفانه، در حالی که مدارس ابتدایی به ساختن محیط های مساعد برای این نوع «آموزش کند» ادامه می دهند، مدارس متوسطه و سیاست های آموزشی به طور مداوم این کار را نمی کنند. این کتاب، از دیدگاه‌های گوناگون و دیدگاه‌های روش‌شناختی، استدلال می‌کند که آموزش خلاقیت در قرن بیست و یکم باید راهی برای پیشرفت به شیوه‌ای یکپارچه‌تر و کم‌تر به منظور پاسخگویی به نوآوری‌های آموزشی، الزامات اقتصادی و امکانات خلاقانه بیابد و دانش‌آموزان را به اندازه کافی آماده کند. تمرین خلاق، محل کار و عموم مردم. این جلد نوآورانه برای دانشجویان و دانش پژوهان خلاق و همچنین سیاست گذاران و متخصصان جذاب خواهد بود.

This book examines the gaps in creativity education across the education lifespan and the resulting implications for creative education and economic policy. Building on cutting-edge international research, the editors and contributors explore innovations in interdisciplinary creativities, including STEM agendas and definitions, science and creativity and organisational creativity amongst other subjects. Central to the volume is the idea that good creative educational practice and policy advancement needs to reimagine individual contribution and possibilities, whilst resisting standardization: it is inherently risky, not risk-averse. Prioritising creative partnerships, zones of contact, practice encounters and creative ecologies signal new modes of participatory engagement. Unfortunately, while primary schools continue to construct environments conducive to this kind of ‘slow education’, secondary schools and education policy persistently do not. This book argues, from diverse viewpoints and methodological perspectives, that 21st-century creativity education must find a way to advance in a more integrated and less siloed manner in order to respond to pedagogical innovation, economic imperatives and creative possibilities, and adequately prepare students for creative practice, workplaces and publics. This innovative volume will appeal to students and scholars of creative practice as well as policy makers and practitioners.