دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: هنر ویرایش: نویسندگان: Patricia A. Emison سری: Cultures, Beliefs and Traditions. Medieval and Early Modern Peoples, 19 ISBN (شابک) : 9004137092, 9789004137097 ناشر: Brill Academic Publishers سال نشر: 2004 تعداد صفحات: 403 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 3 مگابایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب خلق هنرمند "الهی": از دانته تا میکل آنژ: هنر و تاریخ هنر، تاریخ هنر، هنر رنسانس
در صورت تبدیل فایل کتاب Creating the "Divine" Artist: From Dante to Michelangelo به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب خلق هنرمند "الهی": از دانته تا میکل آنژ نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
این کتاب با نگاهی بدبینانه به این ایده که عموماً معتقد بودند هنرمندان رنسانس همانطور که وازاری ادعا میکرد کاملاً تحسینبرانگیز هستند، این سؤال را دوباره باز میکند که چرا هنرمندان و توسط چه کسی و بهویژه چرا زبان الوهیت مورد تمجید قرار گرفتهاند، عملی است. قدیم ها مجوز نمی دادند. لقب «دیوینو» در چارچوب ادعاهای مربوط به جایگاه هنرهای لیبرال و قیاس با شاعران، موسیقیدانان و دیگر «معروفها» مورد بررسی قرار میگیرد. شهرت میکل آنژ و برونلسکی نه تنها با یکدیگر، بلکه با یکدیگر مقایسه میشوند. آنهایی که دانته و آریوستو، آرتینو و محبوب همه جا در سنت غزل هستند. اصلاحات قرن نوزدهمی ایده الوهیت هنری رنسانس در پایان نامه، و درمان های قرن بیستم از ایده \"ingegno\" هنری در یک ضمیمه بررسی شده است.
Turning a skeptical eye on the idea that Renaissance artists were widely believed to be as utterly admirable as Vasari claimed, this book re-opens the question of why artists were praised and by whom, and specifically why the language of divinity was invoked, a practice the ancients did not license. The epithet ''divino'' is examined in the context of claims to liberal arts status and to analogy with poets, musicians, and other ''uomini famossi.'' The reputations of Michelangelo and Brunelleschi are compared not only with each other but with those of Dante and Ariosto, of Aretino and of the ubiquitous beloved of the sonnet tradition. Nineteenth-century reformulations of the idea of Renaissance artistic divinity are treated in the epilogue, and twentieth-century treatments of the idea of artistic ''ingegno'' in an appendix.