Cradle of Liberty: Race, the Child, and National Belonging from Thomas Jefferson to W. E. B. Du Bois

در سراسر ادبیات آمریکا، شکل کودک اغلب در تقابل با بزرگسالان نمایش داده می شود. در گهواره آزادی کارولین اف. لواندر پیشنهاد می کند که این مخالفت برای اندیشه سیاسی آمریکا و فرهنگ های ادبی که احاطه کرده و به تولید آن کمک می کنند بسیار مهم است. لواندر استدلال می‌کند که از اواخر قرن هجدهم تا اوایل قرن بیستم، متون ادبی و سیاسی آمریکا چیزی بیش از دربرداشتن موضوعات کودک انجام می‌دادند: آن‌ها برای بازنمایی، طبیعی‌سازی و گاهی تلاش برای تنظیم مجدد قواعد اصلی تعلق ملی ایالات متحده به آنها وابسته بودند. او نشان می دهد که چگونه از اواخر قرن هجدهم به بعد، با ظهور دولت-ملت مدرن و مفهوم مدرن کودک (به عنوان فردی که اساساً متفاوت از بزرگسالان است)، کودک و دولت-ملت در هم تنیده شدند. این کودک به نمایندگی از ملی‌گرایی، ملت‌سازی و ارتباط درونی بین ملی‌گرایی و نژاد که در ایجاد فرهنگ برتری سفیدپوستان در ایالات متحده نقش اساسی داشت، آمد.

خواندن متن‌های جان آدامز، توماس پین، هریت بیچر استو، آگوستا جی. ایوانز، مارک تواین، پائولین هاپکینز، ویلیام جیمز، خوزه مارتی، دبلیو ای بی. دوبویس، و دیگران، لواندر کودک را همانطور که در نوشتن در مورد چندین رویداد تعیین کننده برای ایالات متحده ترسیم می کند، ردیابی می کند. از جمله جنگ انقلابی، جنگ ایالات متحده و مکزیک، جنگ داخلی، و اخراج اسپانیا از دریای کارائیب و کوبا توسط ایالات متحده است. او ترسیم می کند که چگونه کودک مفهوم خود را - خودی که می تواند به ملت وابسته باشد - در اوایل دوره ملی متبلور کرد و سپس کودک را از طریق ظهور مکتب روانشناسی آمریکایی و دوره امپریالیسم دنبال می کند. گهواره آزادی با نشان دادن اینکه بازنمایی های متنی کودک نیرویی قوی در شکل دادن به افکار عمومی در مورد نژاد، برده داری، استثناگرایی و امپریالیسم بوده است، نشان می دهد که چگونه یک منطق نژادی قدرتمند در ساختارهای لیبرال دموکراسی در ایالات متحده نفوذ می کند. ایالات.

Throughout American literature, the figure of the child is often represented in opposition to the adult. In Cradle of Liberty Caroline F. Levander proposes that this opposition is crucial to American political thought and the literary cultures that surround and help produce it. Levander argues that from the late eighteenth century through the early twentieth, American literary and political texts did more than include child subjects: they depended on them to represent, naturalize, and, at times, attempt to reconfigure the ground rules of U.S. national belonging. She demonstrates how, as the modern nation-state and the modern concept of the child (as someone fundamentally different from the adult) emerged in tandem from the late eighteenth century forward, the child and the nation-state became intertwined. The child came to represent nationalism, nation-building, and the intrinsic connection between nationalism and race that was instrumental in creating a culture of white supremacy in the United States.

Reading texts by John Adams, Thomas Paine, Harriet Beecher Stowe, Augusta J. Evans, Mark Twain, Pauline Hopkins, William James, José Martí, W. E. B. Du Bois, and others, Levander traces the child as it figures in writing about several defining events for the United States. Among these are the Revolutionary War, the U.S.-Mexican War, the Civil War, and the U.S. expulsion of Spain from the Caribbean and Cuba. She charts how the child crystallized the concept of self—a self who could affiliate with the nation—in the early national period, and then follows the child through the rise of a school of American psychology and the period of imperialism. Demonstrating that textual representations of the child have been a potent force in shaping public opinion about race, slavery, exceptionalism, and imperialism, Cradle of Liberty shows how a powerful racial logic pervades structures of liberal democracy in the United States.