Coxsackieviruses: A General Update

اکنون فقط 40 سال از اولین جداسازی ویروس کوکساکی توسط دالدورف و سیکلز در شهر "همنام" کوکساکی، نیویورک می گذرد. با این حال سهم کلی ویروس کوکساکی در بیماری مشهود بالینی انسان هنوز تا حد زیادی یک مشکل باز است. پس از کشف آنها، کوکساکی ویروس ها برای مدت طولانی تحت بررسی شدید بالینی و آزمایشگاهی قرار داشتند. به دلیل ارتباط آنها با ویروس های فلج اطفال، شناخت ساختار، بیوشیمی، زیست شناسی و اپیدمیولوژی آنها به سرعت در نتیجه تلاش های عظیمی که در نهایت منجر به شکست فلج اطفال شد، پیشرفت کرد. توانایی این ویروس‌ها برای آلوده کردن موش‌ها، تشریح بیماری‌زایی آن‌ها را در یک میزبان آزمایشی و روشن کردن شرایطی که بر بیان آن تأثیر می‌گذارد اجازه می‌دهد. ویروس‌های کوکساکی به‌تدریج با مجموعه‌ای از بیماری‌های انسانی بسیار متنوع مرتبط شده‌اند. با این حال، تنها برخی از همبستگی‌های علی پیشنهادی با اطمینان رضایت‌بخش اثبات شده‌اند. برای دیگران، شواهد قطعی تاکنون در برابر تحقیقات مقاومت کرده است. مهم‌ترین آنها، در میان دومی‌ها، بیماری‌های مزمن مانند دیومیوپاتی متسع خودرو و دیابت نوجوانان هستند که نیاز به توجه دارند. در زمان های اخیر، یک کسوف جزئی از موضوع ویروس کوکساکی در ادبیات پزشکی وجود داشته است. علاوه بر مشکلاتی که در تعیین دقیق پتانسیل بیماری زایی آنها با آن مواجه می شویم، دلایل احتمالی عبارتند از کاهش علاقه عمومی به انتروویروس ها، که پس از غلبه بر فلج اطفال به وجود آمد، و ظاهر مداوم در کانون توجه موارد جدید، باطنی تر، و بنابراین "جذاب تر" \" ویروس ها.

It is now just 40 years since coxsackieviruses were first isolated by Dalldorf and Sickles in the "eponymous" town of Coxsackie, New York. Yet the overall contribution of coxsackieviruses to clinically evident dis­ ease of humans is still largely an open problem. Following their discov­ ery, coxsackieviruses were under intense clinical and laboratory scrutiny for a long time. Because of their relationship to polioviruses, the under­ standing of their structure, biochemistry, biology, and epidemiology ad­ vanced rapidly as a result of the formidable efforts that eventually led to the defeat of poliomyelitis. The ability of these viruses to infect mice permitted dissection of their pathogenicity in an experimental host and elucidation of conditions that influence its expression. Coxsackieviruses have been progressively associated with an increasing array of widely diverse human diseases. However, only some of the suggested causal correlations have been substantiated with satisfactory certainty. For others, conclusive evidence has so far resisted investigation. Most impor­ tant, among the latter are chronic maladies, such as dilated car­ diomyopathy and juvenile diabetes, that demand consideration. In recent times, there has been a partial eclipse of the subject of coxsackieviruses in the medical literature. In addition to the difficulties encountered in pinpointing their pathogenic potential, possible reasons include the general decline of interest in enteroviruses, which ensued after the conquest of poliomyelitis, and the continuous appearance in the limelight of new, more esoteric, and therefore more "appealing" viruses.