Cosmopolitan Lives on the Cusp of Empire: Interfaith, Cross-Cultural and Transnational Networks, 1860-1950

این کتاب به دوره 1860 تا 1950 برمی گردد تا درک کند که چگونه دیدگاه های جایگزین دوستی و همزیستی بین افراد با ایمان، هم در داخل و هم در برابر مناطق تماس امپراتوری مقاوم بوده است. این استدلال می‌کند که شبکه‌های ایمان و دوستی نقش حیاتی در شکل‌گیری واژگان جدید جهان‌وطنی ایفا کردند که پیش‌گوی دنیای پسامپراتوری دهه 1950 بود. در تمرکز بر جهان‌وطن‌گرایی‌های متنوعی که در شبکه‌های مذهبی فراملی لیبرال بیان شده‌اند، قصد کاهش یا نادیده گرفتن محوریت نژادپرستی‌ها، و به‌ویژه سفیدی سلطه‌گرایانه، در زیربنای فضاها و ذهنیت‌هایی که این شبکه‌ها در درون و از طریق آن شکل گرفتند، نیست. در عوض، این کتاب به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توان اشکال جدیدی از جهان‌وطن‌گرایی را علی‌رغم همدستی‌ها و محدودیت‌های ناخوشایند ساکنان افراد و ویژگی‌های حوزه‌های فکری جهان‌وطنی بیان کرد.

This book looks back to the period 1860 to 1950 in order to grasp how alternative visions of amity and co-existence were forged between people of faith, both within and resistant to imperial contact zones. It argues that networks of faith and friendship played a vital role in forging new vocabularies of cosmopolitanism that presaged the post-imperial world of the 1950s. In focussing on the diverse cosmopolitanisms articulated within liberal transnational networks of faith it is not intended to reduce or ignore the centrality of racisms, and especially hegemonic whiteness, in underpinning the spaces and subjectivities that these networks formed within and through. Rather, the book explores how new forms of cosmopolitanism could be articulated despite the awkward complicities and liminalities inhabited by individuals and characteristic of cosmopolitan thought zones.