Cormac McCarthy and Performance: Page, Stage, Screen

کورمک مک کارتی به‌عنوان نویسنده رمان‌های مشهور و تحسین‌شده‌ای مانند Blood Meridian، All the Pretty Horses، و The Road مشهور است. با این حال، مک کارتی در طول زندگی حرفه‌ای خود نیز سرمایه‌گذاری عمیقی روی نوشتن برای فیلم و تئاتر انجام داده است، درگیری با دیگر اشکال داستان‌گویی که اغلب نادیده گرفته می‌شود. او نویسنده پنج فیلمنامه و دو نمایشنامه است و در سه مورد از هفت اقتباس سینمایی آثارش نقش بسزایی داشته است. در این کتاب، استیسی پیبلز اولین نمای کلی گسترده از این جنبه نسبتاً ناشناخته زندگی نویسندگی مک کارتی، از جمله روش‌هایی را که هنرمندان دیگر آثار او را برای صحنه و صفحه نمایش تفسیر کرده‌اند، ارائه می‌کند. پیبلز با استفاده از بسیاری از منابع اولیه در آرشیو مک کارتی که اخیراً باز شده است، و همچنین مصاحبه‌ها، فیلم تلویزیونی «پسر باغبان» در سال 1977 را پوشش می‌دهد. فیلمنامه‌های منتشرنشده مک کارتی در دهه 1980 که پایه‌ای برای رمان‌های سه‌گانه مرزی و هیچ کشوری برای پیرمردها نیست. تولیدات مختلف موفق و ناموفق دو نمایشنامه او؛ و هر هفت اقتباس سینمایی از آثار او، از جمله جاده (2009) جان هیلکوات و برنده اسکار برادران کوئن، جایی برای پیرمردها (2007) وجود ندارد. برآمده از این روایت، اهمیت محوری تراژدی - تصویرهای غنی و متنوع از خشونت و رنج و پاسخ های انسانی به آنها - در همه آثار مک کارتی، به ویژه در نوشتن او برای تئاتر و فیلم است.

Cormac McCarthy is renowned as the author of popular and acclaimed novels such as Blood Meridian, All the Pretty Horses, and The Road. Throughout his career, however, McCarthy has also invested deeply in writing for film and theater, an engagement with other forms of storytelling that is often overlooked. He is the author of five screenplays and two plays, and he has been significantly involved with three of the seven film adaptations of his work. In this book, Stacey Peebles offers the first extensive overview of this relatively unknown aspect of McCarthy’s writing life, including the ways in which other artists have interpreted his work for the stage and screen. Drawing on many primary sources in McCarthy’s recently opened archive, as well as interviews, Peebles covers the 1977 televised film The Gardener’s Son; McCarthy’s unpublished screenplays from the 1980s that became the foundation for his Border Trilogy novels and No Country for Old Men; various successful and unsuccessful productions of his two plays; and all seven film adaptations of his work, including John Hillcoat’s The Road (2009) and the Coen brothers’ Oscar-winning No Country for Old Men (2007). Emerging from this narrative is the central importance of tragedy—the rich and varied portrayals of violence and suffering and the human responses to them—in all of McCarthy’s work, but especially his writing for theater and film.