دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Cooperation in Primates and Humans: Mechanisms and Evolution
دانلود کتاب همکاری در نخبگان و انسانها: مکانیسم ها و تکامل
مشخصات کتاب
Cooperation in Primates and Humans: Mechanisms and Evolution
ویرایش: [1 ed.] نویسندگان: Peter M. Kappeler, Carel P. van Schaik سری: ISBN (شابک) : 3540283749, 1397835402826 ناشر: Springer سال نشر: 2006 تعداد صفحات: 345 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 7 Mb
قیمت کتاب (تومان) : 32,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Cooperation in Primates and Humans: Mechanisms and Evolution به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب همکاری در نخبگان و انسانها: مکانیسم ها و تکامل نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب همکاری در نخبگان و انسانها: مکانیسم ها و تکامل
همه افراد در حوزه رفتار حیوانی و انسانی باید این کتاب را مرور کنند. نویسندگان در خط تحقیق خود بهترین هستند، تحقیق کاملاً به روز است و نویسندگان مختلف یافته های یکدیگر را به زیبایی تکمیل می کنند. رابطه بین رفتار انسان و غیرانسان نخستی‌ها برای روشن کردن ویژگی‌های گونه‌های فردی بسیار مهم است، زیرا، همانطور که مشخص است، تشخیص یک نوع رفتار با مشاهده آن به عنوان بخشی از یک مجموعه رفتاری بزرگ‌تر، اغلب آسان‌تر است. در انواع گونه ها، به جای اینکه رفتار را به صورت مجزا ببینیم. مشکل ساز کردن رفتار انسان به ویژه دشوار است، زیرا از آنجایی که این گونه خود ما هستیم، تمایل داریم که آن را «طبیعی» یا محصول ساده ظرفیت شناختی انسان بدانیم، چیزی که در واقع یک سازگاری بسیار توسعه یافته است (مانند تقلید). در این رابطه، خوب بود که یک یا دو فصل را در مورد همکاری در گونه های مختلف پرندگان، به ویژه پرندگان لانه ساز، که از نظر سازمان اجتماعی، هوش و رفتار با نخستی ها مشترک هستند، گنجانده می شد. این کتاب موفق می شود از اتهامات گزنده و پایان ناپذیری که اغلب با تحقیقات بیولوژیکی در مورد طبیعت انسان و پستانداران همراه است، اجتناب کند. با این حال، یک استثنا وجود دارد. رابرت تریورز سعی می کند با حمله ای تلخ به نویسندگان جدیدتر (که من یکی از آنها هستم) نظریه 35 ساله خود را از رقابت با نظریه های جدیدتر نجات دهد. او این کار را نه با پرداختن به مسائل، بلکه با نقل قول های انتخابی خارج از زمینه و تلاش برای احمق و احمق جلوه دادن مخالفانش انجام می دهد. آنها نیستند. در واقع، آنها بدون شک، اساساً در پیشنهاد نیروهای تکاملی فرهنگ ژنی به عنوان محوری برای همکاری در گروه‌های بزرگی از انسان‌های غیرمرتبط، درست هستند. این به هیچ وجه کار خوب تریورز را که به تنهایی به تعاملات دوتایی می پردازد، به خطر نمی اندازد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
Everyone in the field of animal and human behavior should go over this book. The authors are the very best in their line of research, the research is quite up to date, and the various authors complement one another's finding beautifully. The relationship between human and non-human primate behavior is very important for elucidating the characteristics of individual species because, as it turns out, it is often much easier to identify a form of behavior by viewing it as part of a larger swath of behavior occuring in a variety of species, rather than viewing the behavior in isolation. It is especially difficult to problematize human behavior because, this being our own species, we tend to see as 'natural' or the simple product of human cognitive capacity, what is in fact, a highly developed adaptation (such as imitation). In this regard, it would have been nice to include a chapter or two on cooperation in various species of birds, especially nesting birds, that share much with primates in terms of social organization, intelligence, and behavior. The book manages to avoid the back-biting and interminable recriminations that often accompany biologically oriented research into human and primate nature. There is, however, one exception. Robert Trivers attempts to save his 35 year old theory from competition by newer theories by launching a bitter attack on the newer authors (of which I am one). He does so not by dealing with the issues, but by selectively quoting out of context and attempting to make his opponents look silly and stupid. They are not. Indeed, they are without much doubt, essentially correct in suggesting gene-culture coevolutionary forces as central to cooperation in large groups of unrelated humans. This does not at all compromise Trivers' fine work, which addresses dyadic interactions alone.
