Controversy and Consensus: Nuclear Beta Decay 1911–1934

برای هر چهار نفر، کارستن بهترین دوست و همکار ممکن بود. برای فین، او چندین سال در مؤسسه نیلز بور در تاریخ علم همکار بود. از نظر رلگه، او منبعی خوشایند برای تعامل شخصی و فکری در محیطی نه چندان مناسب برای تاریخ علم بود. راجر دوست و مشاور کارستن بود. و به عنوان مدیر آرشیو نیلز بور، اریک مشاور اصلی او در کار تاریخی خود بود. از آنجایی که او نزدیک‌ترین فرد به کار کارستن در پایان نامه دکترای او در مورد تاریخچه زوال بتا بود، که کتاب حاضر بر اساس آن استوار است، شایسته است که اریک به عنوان نویسنده واحد کلمات در حافظه کارستن در همان زمان بایستد. ابتدای این کتاب کارستن قبل از مرگ نابهنگام خود، اندکی پس از اتمام پایان نامه دکترا، قصد داشت این پایان نامه را به یک کتاب تبدیل کند. او که یک کمال گرا واقعی بود، می خواست نسخه خطی را به طور اساسی دوباره کار کند، به ویژه با توجه به ارتباط آن با بحث گسترده تر بین مورخان علم.

To all four of us, Carsten was the best possible friend and colleague. To Finn, he was a fellow student in the history of science for several years at the Niels Bohr Institute; to Relge, he was a welcome resource for personal and intellectual interac­ tion in an otherwise less than fertile environment for the history of science; Roger was Carsten's friend and advisor, not least in the development of the dissertation on which the present book is based; and as director of the Niels Bohr Archive, Erik was his main advisor in his historical work. Because he was the person closest to Carsten's work on his Ph. D. dissertation on the history of beta decay, on which the present book is based, it is only fitting that Erik stands as single author of the words in Carsten's memory at the very beginning of this book. Before his untimely death shortly after the completion of the Ph. D. disser­ tation, Carsten had himself plans to develop the dissertation into a book. Being a true perfectionist, he wanted to rework the manuscript substantively, especially with regard to relating it to the broader discussion among historians of science.