Control Motivation and Social Cognition

در طول دو دهه گذشته، نظریه پردازان و محققان توجه فزاینده ای به اثرات، اعم از مفید و مضر، انگیزه ها و باورهای مختلف مرتبط با کنترل داشته اند. تصورات افراد از میزان کنترل شخصی یا تمایل به داشتن کنترل شخصی بر روی رویدادهای مهم زندگیشان برای توضیح مجموعه ای از عملکرد و نتایج سازگاری، از جمله کمبودهای انگیزشی و عملکردی مرتبط با درماندگی آموخته شده استفاده شده است (آبرامسون، سلیگمن، و تیزدیل، 1978). و افسردگی (آبرامسون، متالسکی و آلیاژ، 1989)، سازگاری با پیری (بالتس و بالتز، 1986؛ رودین، 1986)، بیماری قلبی عروقی (متیو، 1982)، سرطان (اسکلار و آنیسمن، 1979)، افزایش گزارش‌های فیزیکی علائم (Pennebaker، 1982)، یادگیری افزایش یافته (Savage، Perlmutter، و Monty، 1979)، رفتارهای مرتبط با موفقیت (Dweck & Licht، 1980؛ Ryckman، 1979)، و سازگاری پس از سقط جنین (Mueller & Major، 1989). این تصور که انگیزه کنترل نقشی اساسی در انواع فرآیندهای روانشناختی اجتماعی اساسی ایفا می کند نیز دارای یک سنت تاریخی طولانی است. برای مثال تعدادی از نظریه پردازان (Heider, 1958; Jones & Davis, 1965; Kelley, 1967) پیشنهاد کرده اند که استنباط های علّی ناشی از تمایل به پیش بینی و قابل کنترل کردن جهان اجتماعی است. به طور مشابه، کنترل به عنوان یک واسطه مهم ناهماهنگی شناختی (ویکلوند و برهم، 1976) و پدیده های نگرش (برهم و برهم، 1981؛ کیسلر، کالینز، و میلر، 1969) در نظر گرفته شده است. علیرغم مرکزیت آشکار انگیزه کنترل بر انواع پدیده‌های روان‌شناختی اجتماعی، تا همین اواخر تحقیقات نسبتاً کمی به طور صریح در مورد تأثیرات انگیزه کنترل بر فرآیندهای شناختی زیربنای چنین پدیده‌هایی انجام شده است (ر.ک.

Over the past two decades theorists and researchers have given increasing attention to the effects, both beneficial and harmful, of various control­ related motivations and beliefs. People's notions of how much personal control they have or desire to have over important events in their lives have been used to explain a host of performance and adaptational outcomes, including motivational and performance deficits associated with learned helplessness (Abramson, Seligman, & Teasdale, 1978) and depression (Abramson, Metalsky, & Alloy, 1989), adaptation to aging (Baltes & Baltes, 1986; Rodin, 1986), cardiovascular disease (Matthews, 1982), cancer (Sklar & Anisman, 1979), increased reports of physical symptoms (Pennebaker, 1982), enhanced learning (Savage, Perlmutter, & Monty, 1979), achievement-related behaviors (Dweck & Licht, 1980; Ryckman, 1979), and post abortion adjustment (Mueller & Major, 1989). The notion that control motivation plays a fundamental role in a variety of basic, social psychological processes also has a long historical tradition. A number of theorists (Heider, 1958; Jones & Davis, 1965; Kelley, 1967), for example, have suggested that causal inferences arise from a desire to render the social world predictable and controllable. Similarly, control has been implicated as an important mediator of cognitive dissonance (Wicklund & Brehm, 1976) and attitude phenomena (Brehm & Brehm, 1981; Kiesler, Collins, & Miller, 1969). Despite the apparent centrality of control motivation to a variety of social psychological phenomena, until recently there has been relatively little research explicitly concerned with the effects of control motivation on the cognitive processes underlying such phenomena (cf.