Contradictions of Neoliberal Planning: Cities, Policies, and Politics

این کتاب استدلال می‌کند که مفاهیم «نئولیبرالیسم» و «نئولیبرال‌سازی»، در حالی که در سراسر طیف علوم اجتماعی رایج است، تاکنون در تئوری برنامه‌ریزی و تحلیل عملکرد برنامه‌ریزی نادیده گرفته شده‌اند. این کتاب با ارائه بینش هایی از مقالات ارائه شده در یک جلسه کنفرانس در نشست انجمن جغرافیدانان آمریکایی در بوستون در سال 2008 و تعدادی از فصل های سفارشی، این وقفه مهم در مطالعه برنامه ریزی را پر می کند. وجه مشترک مطالعات موردی از آفریقا، آسیا، آمریکای شمالی و اروپا که در این جلد گنجانده شده است این است که همه آنها زندگی مشترک ناخوشایند "برنامه ریزی" - نوعی مداخله دولت برای بهبود محیط ساخته شده و طبیعی ما - و «نئولیبرالیسم» - اعتقاد به برتری مکانیسم‌های بازار برای سازمان‌دهی استفاده از زمین و فرودستی مخالف آن، یعنی دخالت دولت. برنامه ریزی، در هر صورت، ممکن است در تضاد مستقیم با نئولیبرالیسم تلقی شود، چیزی که باید از طریق عمل نئولیبرال به عقب برگردد یا حتی از بین برود. ترکیب «نئولیبرال» و «برنامه‌ریزی» در یک عبارت، در بهترین حالت ناهنجار و در بدترین حالت کاملاً بد به نظر می‌رسد. اعتراف به وجود یا امکان معرفت‌شناختی «برنامه‌ریزی نئولیبرالی» ممکن است تسلیم کامل برنامه‌ریزی دولتی به برتری بازار باشد، یا به عبارت دیگر، پذیرش ساده مدیریت ساختمان‌ها، زیرساخت‌های حمل‌ونقل، پارک‌ها، مناطق حفاظت‌شده و غیره. فراتر از اصل سود در قرن 21^st به مرزهای خود رسیده است. برنامه‌ریزی در این مورد به یک تسهیل‌کننده صرف «نیروهای بازار» در شهر کاهش می‌یابد، چه ملایم و چه مستبد. با این حال، علی‌رغم این تضادها و غیرممکن‌های آشکار، برنامه‌ریزان در یک شیوه فزاینده نئولیبرالی تولید فضاها و مکان‌ها یا احیای تغییرات سود محور در کاربری زمین عمل می‌کنند، به آن کمک می‌کنند، در برابر آن مقاومت می‌کنند یا آن را تعدیل می‌کنند. این تضاد بین خدمت به منافع شخصی انتفاعی و در واقع به دنبال بهبود عمومی شهرهاست که این جلد به دنبال توصیف، کاوش، تحلیل و معنا بخشیدن به آن از طریق مجموعه ای از مطالعات موردی است که طیف وسیعی از مسائل برنامه ریزی را در بر می گیرد. کشورهای مختلف این کتاب نحوه عملکرد برنامه‌ریزی فضایی در عصر پیروزی بازار، نحوه واکنش برنامه‌ریزان به اصل سود غالب در تخصیص زمین و آنچه از تحولات غیرانتفاعی باقی مانده است را آشکار می‌کند.

This book argues that the concepts of ‘neoliberalism’ and ‘neoliberalisation,’ while in common use across the whole range of social sciences, have thus far been generally overlooked in planning theory and the analysis of planning practice. Offering insights from papers presented during a conference session at a meeting of the Association of American Geographers in Boston in 2008 and a number of commissioned chapters, this book fills this significant hiatus in the study of planning. What the case studies from Africa, Asia, North-America and Europe included in this volume have in common is that they all reveal the uneasy cohabitation of ‘planning’ – some kind of state intervention for the betterment of our built and natural environment – and ‘neoliberalism’ – a belief in the superiority of market mechanisms to organize land use and the inferiority of its opposite, state intervention. Planning, if anything, may be seen as being in direct contrast to neoliberalism, as something that should be rolled back or even annihilated through neoliberal practice. To combine ‘neoliberal’ and ‘planning’ in one phrase then seems awkward at best, and an outright oxymoron at worst. To admit to the very existence or epistemological possibility of ‘neoliberal planning’ may appear to be a total surrender of state planning to market superiority, or in other words, the simple acceptance that the management of buildings, transport infrastructure, parks, conservation areas etc. beyond the profit principle has reached its limits in the 21^st century. Planning in this case would be reduced to a mere facilitator of ‘market forces’ in the city, be it gentle or authoritarian. Yet in spite of these contradictions and outright impossibilities, planners operate within, contribute to, resist or temper an increasingly neoliberal mode of producing spaces and places, or the revival of profit-driven changes in land use. It is this contradiction between the serving of private profit-seeking interests while actually seeking the public betterment of cities that this volume has sought to describe, explore, analyze and make sense of through a set of case studies covering a wide range of planning issues in various countries. This book lays bare just how spatial planning functions in an age of market triumphalism, how planners respond to the overruling profit principle in land allocation and what is left of non-profit driven developments.