دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Marcella Lee Munson
سری:
ناشر: University of California
سال نشر: 1999
تعداد صفحات: 360
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 16 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Constructing the subject: Author and nation in Christine de Pizan’s prose epistles به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ساختن موضوع: نویسنده و ملت در رسالههای منثور کریستین دو پیزان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
مسائل مربوط به کنترل و قصد مؤلف در فرانسه قرن پانزدهم به شدت مورد بحث قرار می گیرد و ادبیات آن زمان را فرا می گیرد و در بحث ها و موعظه های عمومی سرریز می شود. در حالی که مشارکت مرکزی کریستین در Querelle de la Rose بارها مورد بررسی قرار گرفته است، اهمیت نثر نامه بومی در استراتژی تالیفی بزرگتر کریستین دی پیزان تا حد زیادی نادیده گرفته شده است. با این حال، نامههای منثور کریستین بینش دقیقی را در مورد ساختار نویسنده و فرد بهعنوان سوژه ارائه میدهد و وسیلهای ایدهآل برای بیان نگرانیهای سیاسی و اخلاقی او است. رساله منثور به کریستین یک فضای روایی بسیار مدون ارائه میکند که در آن میتواند وجود خود را به عنوان یک نویسنده زن و وظیفهاش را بهعنوان یک موضوع سیاسی بیان کند. محدودیتهای بازنمایی نثر مانع استدلالهای کریستین نمیشود، اما در واقع به بیان مفهوم جدیدی از پولیس بهعنوان نیروی سیاسی مرتبط با هر موضوعی کمک میکند. پایان نامه دو گروه از نامه ها را در نظر می گیرد: پرونده نامه نگاری معروف به Debat و رساله های منثور بعدی کریستین که به عنوان آثار او طبقه بندی می شوند: Epistre à la Reine (1405)، Lamentacion sur les maux de la guerre civile (1410) و Epistre de la burg de vie humane (1418). در دبات، کیستین با ارائه دیدگاههای اخلاقی و سیاسی متفاوت با دیدگاههای مخالفانش، ذهنیت جدیدی از نویسندگی را بیان میکند. نوشتن به زبان عامیانه یک انتخاب سیاسی و فرهنگی است; کریستین با این کار گذشته تاریخی فرانسه را بازسازی میکند و خود را نویسندهای «حال» معرفی میکند که با مشکلات سیاسی فرانسه هماهنگ است. کریستین در آثار تاریخی فراتر از تصویرسازی شاهزاده غایب دبات می رود و فرانسه را هم به عنوان سوژه و هم موضوع دعوت نامه ی کریستین به عمل به تصویر می کشد. مانند دبات، این سه منثور نامه متناوب بین گفتمان تمثیلی و گفتمان تحت اللفظی متن قضایی است. سرانجام، کریستین در Livre du Corps de Policy (1415) نقش نویسنده را برای ایجاد یک دولت جدید فرانسه، دولتی وابسته به نویسنده و امضای او برای بیان آن ضروری میداند.
Issues of authorial control and intention are hotly debated in fifteenth-century France, pervading the literature of the time and overflowing into public debates and sermons. While Christine's central participation in the Querelle de la Rose has frequently been examined, the importance of the vernacular prose letter in Christine de Pizan's larger authorial strategy has been largely overlooked. Yet Christine's prose letters provide sharp insight into her construction of authorship and of the individual as subject, and prove an ideal medium for expressing her political and moral concerns. The prose epistle offers Christine a highly codified narrative space in which to articulate her existence as a woman author and her duty as a political subject. Prose's representational limits will not hinder Christine's arguments but actually help to express a new conception of the polis as a political force relating to every subject. The dissertation considers two groups of letters: the epistolary dossier known as the Débat and Christine's later prose epistles categorized as her oeuvres de circonstance: the Epistre à la Reine (1405), the Lamentacion sur les maux de la guerre civile (1410), and the Epistre de la prison de vie humaine (1418). In the Débat Chistine articulates a new subjectivity of authorship by presenting moral and political perspectives which differ from those of her adversaries. Writing in the vernacular is a political and cultural choice; Christine in so doing reconstructs France's historical past and posits herself as a “present” author who is attuned to France's political difficulties. In the oeuvres de circonstance Christine goes beyond the imagery of the Débat's absent prince to depict France as both subject and object of Christine's epistolary call to action. Like the Débat, these three prose letters alternate between allegorical discourse and the more literal discourse of the judicial text. Finally, in the Livre du corps de policie (1415) Christine posits the role of the author as necessary for the creation of a new French state, a state dependent on the author and her signature for its articulation.