Conservative internationalism : armed diplomacy under Jefferson, Polk, Truman, and Reagan

مناظره‌ها در مورد سیاست خارجی ایالات متحده حول سه سنت اصلی - انترناسیونالیسم لیبرال، واقع‌گرایی و ناسیونالیسم می‌چرخد. در این کتاب، هنری ناو، دانشمند برجسته علوم سیاسی، عمیقاً به چهارمین سنت سیاست خارجی نادیده گرفته شده ای می پردازد که او آن را «بین المللی گرایی محافظه کار» می نامد. این رویکرد، آزادی را مانند انترناسیونالیسم لیبرال گسترش می دهد. دیپلماسی تسلیحاتی، مانند واقع گرایی؛ و مانند ناسیونالیسم، حاکمیت ملی را حفظ می کند. دنیایی از دولت محدود یا "جمهوری های خواهر" مستقل را هدف قرار می دهد، نه دنیای کنسرت های قدرت های بزرگ یا نهادهای بین المللی متمرکز.

نائو بین المللی گرایی محافظه کارانه را در سیاست های خارجی توماس جفرسون بررسی می کند. جیمز پولک، هری ترومن و رونالد ریگان. این روسای جمهور بیش از هر شخص دیگری برای گسترش قوس آزادی با استفاده از ترکیبی ماهرانه از زور، دیپلماسی و سازش تلاش کردند. از زمان ریگان، روسای جمهور در میان سنت‌های اصلی به این سو و آن سو رفته‌اند، در دوران بوش بیش از حد پیش‌روی کرده‌اند و اکنون در دوره اوباما به تعویق افتاده‌اند. نائو نشان می دهد که انترناسیونالیسم محافظه کار راه جایگزینی را ارائه می دهد. آزادی را دنبال می‌کند، اما نه در همه جا، و موقعیت‌هایی را که هم مرز با کشورهای آزاد موجود است، به جای عراق، به عنوان مثال، اولویت می‌دهد. از نیروی کمتری برای تأثیرگذاری بر مذاکرات زودتر استفاده می کند تا اینکه بعداً پس از شکست مذاکرات، از نیروی بیشتری استفاده می کند. و برای به دست آوردن اهرم های نظامی و حفظ حمایت عمومی به سازش های به موقع می رسد.

احیای پیشگامانه سنت سیاست خارجی نادیده گرفته شده، انترناسیونالیسم محافظه کار نشان می دهد که ایالات متحده چگونه می تواند به طور موثر رهبری جهانی را حفظ می کند و در عین حال به محدودیت های اراده عمومی و منابع مادی احترام می گذارد.

Debates about U.S. foreign policy have revolved around three main traditions--liberal internationalism, realism, and nationalism. In this book, distinguished political scientist Henry Nau delves deeply into a fourth, overlooked foreign policy tradition that he calls "conservative internationalism." This approach spreads freedom, like liberal internationalism; arms diplomacy, like realism; and preserves national sovereignty, like nationalism. It targets a world of limited government or independent "sister republics," not a world of great power concerts or centralized international institutions.

Nau explores conservative internationalism in the foreign policies of Thomas Jefferson, James Polk, Harry Truman, and Ronald Reagan. These presidents did more than any others to expand the arc of freedom using a deft combination of force, diplomacy, and compromise. Since Reagan, presidents have swung back and forth among the main traditions, overreaching under Bush and now retrenching under Obama. Nau demonstrates that conservative internationalism offers an alternative way. It pursues freedom but not everywhere, prioritizing situations that border on existing free countries--Turkey, for example, rather than Iraq. It uses lesser force early to influence negotiations rather than greater force later after negotiations fail. And it reaches timely compromises to cash in military leverage and sustain public support.

A groundbreaking revival of a neglected foreign policy tradition, Conservative Internationalism shows how the United States can effectively sustain global leadership while respecting the constraints of public will and material resources.