Consequentialism Reconsidered

در نتیجه گرایی تجدید نظر شده، کارلسون تلاش می کند تا فرمول بندی قابل قبولی از بخش ساختاری نتیجه گرایی بیابد. مفاهیم کلیدی، مانند نتایج، گزینه‌ها و قابلیت اجرا، تحلیل می‌شوند. کارلسون استدلال می‌کند که نتیجه‌گرایی باید به‌عنوان نظریه‌ای بیشینه‌کننده و نه رضایت‌بخش، و به‌عنوان بی‌طرفانه زمانی به جای آینده‌گرا، درک شود. او همچنین نشان می‌دهد که نمی‌توان برخی نظریه‌های اخلاقی را به عنوان نظریه‌های نتیجه‌گرایانه مجدداً تدوین کرد.
جایگزین‌های مربوطه برای یک عامل در یک موقعیت، شامل تمام اقداماتی است که آنها می‌توانند در موقعیت انجام دهند. دفاع از این ایده مستلزم اصلاحات معینی در معیارهای پیامدگرای استاندارد الزامی بودن، درستی و نادرستی است. همچنین به این مشکل پرداخته شده است که آیا عوامل باید اقدامات خود را با اقدامات آینده خود تطبیق دهند. علاوه بر این، یک تحلیل مشروط از عملکرد پذیری پیشنهاد شده است، و استدلال می شود که اقدامات خاص در این رابطه باید به عنوان «انتزاعی» در نظر گرفته شود تا «مشخص». فصل آخر یک نظریه پیامدگرایانه را برای عوامل جمعی ترسیم می کند.

In Consequentialism Reconsidered, Carlson strives to find a plausible formulation of the structural part of consequentialism. Key notions are analyzed, such as outcomes, alternatives and performability. Carlson argues that consequentialism should be understood as a maximizing rather than a satisficing theory, and as temporally neutral rather than future oriented. He also shows that certain moral theories cannot be reformulated as consequentialist theories.
The relevant alternatives for an agent in a situation are taken to comprise all actions that they can perform in the situation. The defense of this idea necessitates certain modifications to the standard consequentialist criteria of obligatoriness, rightness and wrongness. The problem of whether agents should adapt their actions to their own future actions is also addressed. Further, a conditional analysis of performability is suggested, and it is argued that particular actions should in this connection be regarded as `abstract' rather than `concrete'. The final chapter sketches a consequentialist theory for collective agents.