Consciousness and the Brain: A Scientific and Philosophical Inquiry

ارتباط آگاهی با مغز، که شوپنهاور از آن با عظمت به عنوان "گره جهانی" یاد می کند، یک مشکل حل نشده در فلسفه و علم باقی مانده است. تمرکز اصلی در آنچه در ادامه خواهد آمد، ارتباط علم --- از روانکاوی تا فیزیولوژی عصبی و فیزیک کوانتومی - به پازل ذهن و مغز است. بسیاری استدلال می کنند که ما از عصر فیلسوفان یونانی پیشرفت کمی داشته ایم و انباشت فوق العاده دانش عصب شناسی در این قرن هیچ کمکی نکرده است. به طور فزاینده‌ای، فیلسوفان و دانشمندان تمایل دارند راه‌های جداگانه‌ای را در بررسی مسائل پیش ببرند، زیرا تمایل دارند در سؤالاتی که می‌پرسند، داده‌ها و ایده‌هایی که برای بررسی ارائه می‌شوند، روش‌هایشان برای پاسخ به این سؤال‌ها و معیارهایشان متفاوت باشند. قضاوت در مورد قابل قبول بودن یک پاسخ اما اعتقاد ما بر این است که فیلسوفان و دانشمندان می‌توانند به نحو مفیدی با هم تبادل نظر کنند، حداقل تا حدی که بر روی راهبردهای ترجیحی یکدیگر محدودیت‌هایی ایجاد کنند، و ممکن است پیشرفت اساسی‌تری امکان‌پذیر باشد. فیلسوفان با نادیده گرفتن پیشرفت‌های خارق‌العاده علوم اعصاب در قرن بیستم، سخنان نسبتاً ساده‌لوحانه‌ای گفته‌اند. جمجمه با پنیر سبز پر نمی شود! از سوی دیگر، تکبر بسیاری از دانشمندان نسبت به فلسفه و ایمان آنها به روش علمی به همان اندازه ساده لوحانه است. دانشمندان به وضوح از فلسفه به عنوان یک رشته فکری چیزهای زیادی برای یادگیری دارند.

The relationship of consciousness to brain, which Schopenhauer grandly referred to as the "world knot," remains an unsolved problem within both philosophy and science. The central focus in what follows is the relevance of science---from psychoanalysis to neurophysiology and quantum physics-to the mind-brain puzzle. Many would argue that we have advanced little since the age of the Greek philosophers, and that the extraordinary accumulation of neuroscientific knowledge in this century has helped not at all. Increas­ ingly, philosophers and scientists have tended to go their separate ways in considering the issues, since they tend to differ in the questions that they ask, the data and ideas which are provided for consideration, their methods for answering these questions, and criteria for judging the acceptability of an answer. But it is our conviction that philosophers and scientists can usefully interchange, at least to the extent that they provide co~straints upon each other's preferred strategies, and it may prove possible for more substantive progress to be made. Philosophers have said some rather naive things by ignoring the extraordinary advances in the neurosciences in the twentieth century. The skull is not filled with green cheese! On the other hand, the arrogance of many scientists toward philosophy and their faith in the scientific method is equally naive. Scientists clearly have much to learn from philosophy as an intellectual discipline.