Conjectures in Arithmetic Algebraic Geometry: A Survey

در این متن توضیحی، ما برخی از روابط متقابل بین چندین حدس معروف در نظریه اعداد و هندسه جبری را ترسیم می‌کنیم که برای مدت طولانی ریاضیدانان ریاضی را مجذوب خود کرده است. با شروع از آخرین قضیه فرما، یکی به طور طبیعی منجر به معرفی توابع L می شود که انگیزه اصلی محاسبه اعداد کلاس است. به طور خاص، کومر نشان داد که اعداد طبقاتی میدان‌های سیکلوتومیک نقش تعیین‌کننده‌ای در تأیید آخرین قضیه فرما برای کلاس بزرگی از شارحان بازی می‌کنند. قبل از کومر، دیریکله قبلاً با موفقیت توابع L خود را برای اثبات قضیه پیشرفتهای حسابی به کار برده بود. یکی دیگر از ظاهر برجسته یک تابع L مقاله ریمان است که در آن فرضیه معروف ریمان بیان شده است. به طور خلاصه، نظریه اعداد قرن نوزدهم نشان داد که بسیاری از نظریه اعداد، اگر نگوییم همه، توسط ویژگی‌های توابع L منعکس می‌شوند. نظریه اعداد قرن بیستم، نظریه میدان طبقاتی و هندسه جبری فقط دیدگاه نظریه پردازان اعداد قرن نوزدهم را تقویت می کنند. ما فقط به کارهای E. H~cke، E. Artin، A. Weil و A. Grothendieck با همکارانش اشاره می کنیم. هیک توابع L دیریکله را تعمیم داد تا نتایجی در مورد توزیع اعداد اول در فیلدهای اعداد بدست آورد. آرتین توابع L خود را به‌عنوان تعمیم غیرآبلی توابع L دیریکله با تعمیم نظریه میدان طبقاتی به توسعه‌های غیرآبلی گالوا میدان‌های عددی در ذهن معرفی کرد.

In this expository text we sketch some interrelations between several famous conjectures in number theory and algebraic geometry that have intrigued math­ ematicians for a long period of time. Starting from Fermat's Last Theorem one is naturally led to introduce L­ functions, the main, motivation being the calculation of class numbers. In partic­ ular, Kummer showed that the class numbers of cyclotomic fields play a decisive role in the corroboration of Fermat's Last Theorem for a large class of exponents. Before Kummer, Dirichlet had already successfully applied his L-functions to the proof of the theorem on arithmetic progressions. Another prominent appearance of an L-function is Riemann's paper where the now famous Riemann Hypothesis was stated. In short, nineteenth century number theory showed that much, if not all, of number theory is reflected by properties of L-functions. Twentieth century number theory, class field theory and algebraic geome­ try only strengthen the nineteenth century number theorists's view. We just mention the work of E. H~cke, E. Artin, A. Weil and A. Grothendieck with his collaborators. Heeke generalized Dirichlet's L-functions to obtain results on the distribution of primes in number fields. Artin introduced his L-functions as a non-abelian generalization of Dirichlet's L-functions with a generalization of class field theory to non-abelian Galois extensions of number fields in mind.