ورود به حساب

نام کاربری گذرواژه

گذرواژه را فراموش کردید؟ کلیک کنید

حساب کاربری ندارید؟ ساخت حساب

ساخت حساب کاربری

نام نام کاربری ایمیل شماره موبایل گذرواژه

برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید


09117307688
09117179751

در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید

دسترسی نامحدود

برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند

ضمانت بازگشت وجه

درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب

پشتیبانی

از ساعت 7 صبح تا 10 شب

دانلود کتاب Confesso que perdi: Memorias

دانلود کتاب اعتراف می کنم که باختم: خاطرات

Confesso que perdi: Memorias

مشخصات کتاب

Confesso que perdi: Memorias

ویرایش: 1 
نویسندگان:   
سری:  
ISBN (شابک) : 9788543810881 
ناشر: Companhia das Letras 
سال نشر: 2017 
تعداد صفحات: 0 
زبان: Portuguese 
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 3 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 37,000



ثبت امتیاز به این کتاب

میانگین امتیاز به این کتاب :
       تعداد امتیاز دهندگان : 9


در صورت تبدیل فایل کتاب Confesso que perdi: Memorias به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب اعتراف می کنم که باختم: خاطرات نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.


توضیحاتی در مورد کتاب اعتراف می کنم که باختم: خاطرات

تجربیات قابل توجه و شخصیت های بزرگ جامعه معاصر برزیل با شور و شوق، شوخ طبعی و احساس شکست اجتناب ناپذیر به یاد می آیند. "این یک قطعه زیبا از تاریخ کنونی است." - مجله وجا جوکا کفوری تقریباً در پنجاه سال کار روزنامه نگاری، تجربیات اساسی در دنیای سیاست، فرهنگ و ورزش را از نزدیک دنبال کرد. تعادل حسی اجتناب ناپذیر از شکست است که در خاطراتی که نویسنده در Confesso que perdi ثبت کرده است مشترک است. جوکا از سال 1982 تمامی جام های جهانی را پوشش داده است و پیش از این نیز به طور غیرمستقیم در پوشش خبری جام های جهانی 1970، 1974 و 1978 شرکت کرده بود و به عنوان رئیس مجله Placar مسئول کشف و محکوم کردن به اصطلاح "مافیای لاتاری ورزشی" بود. و برای کاورهای به یاد ماندنی مانند موردی که دوستش سقراط را در نقش «متفکر» رودن نشان می‌دهد. جوکا در مجله Playboy، مجله‌ای که او نیز مدیریت می‌کرد، مصاحبه‌ها و گزارش‌های قابل‌توجهی منتشر کرد، مانند آنچه که هویت کاریکاتوریست کارلوس زفیرو را فاش کرد، رازی که بیش از سی سال ادامه داشت: او کارمند دولتی آلسیدس کامینها بود، شریک نلسون کاواکینیو و Guilherme از Brito. با مخالفت با ساخت Itaquerão، Corinthian Juca در شب سرنوشت‌ساز سال 1977، زمانی که تیم بیش از بیست سال بدون عناوین را افطار کرد، در میان جمعیت بود. او بدون اینکه به خاطر بیاورد به یاد می آورد: «نمی دانم چطور، با پرچمی در دست، پرچمی که به استادیوم نبرده بودم و یادم نمی آید آن را خریده بودم، به چمن مورومبی رسیدم». . نویسنده با صداقت کسی که می داند خاطره خائن است، این اعترافات لذت بخش شکست را به ما ارائه می دهد.


توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

Experiências marcantes e grandes personagens da sociedade brasileira contemporânea rememoradas com paixão, bom-humor e uma inescapável sensação de derrota. "É um belo pedaço da história do presente." - Revista Veja Em quase cinquenta anos de atuação como jornalista, Juca Kfouri acompanhou de perto experiências fundamentais do mundo da política, da cultura e do esporte. O saldo é uma inescapável sensação de derrota, compartilhada nas memórias que o autor registra em Confesso que perdi. Juca cobriu todas as Copas do Mundo desde 1982, e já havia participado indiretamente da cobertura das Copas de 1970, 1974 e 1978. À frente da revista Placar, foi responsável por desvendar e denunciar a chamada "máfia da loteria esportiva", e por memoráveis capas como a que trazia seu amigo Sócrates posando como "O pensador", de Rodin. Na Playboy, revista que também dirigiu, Juca publicou entrevistas e reportagens notáveis, como a que revelou a identidade do desenhista Carlos Zéfiro, um segredo que durava mais de trinta anos: tratava-se do funcionário público Alcides Caminha, parceiro de Nelson Cavaquinho e Guilherme de Brito. Tendo se oposto à construção do Itaquerão, o corintiano Juca estava no meio da torcida na fatídica noite de 1977, quando o time quebrou o jejum de mais de vinte anos sem títulos. "Não sei como, fui parar no gramado do Morumbi, com uma bandeira na mão, bandeira que não levara ao estádio e não me recordo de ter comprado", lembra, sem lembrar. É com a sinceridade de quem sabe que a memória é traidora que o autor nos oferece essas deliciosas confissões de derrota.





نظرات کاربران