Computers in Art, Design and Animation

مجموعه مقالاتی که این کتاب را تشکیل می‌دهد عمدتاً از فعالیت‌های مشترک دو گروه تخصصی انجمن کامپیوتر بریتانیا، یعنی گروه نمایش‌ها و انجمن هنرهای رایانه‌ای ناشی می‌شود. هر دو گروه اکنون بیش از 20 سال سن دارند و در تمام این مدت جلسات منظم و جداگانه ای برگزار کرده اند. با این حال، در سال‌های اخیر، دو گروه یک نشست سالانه مشترک برگزار کرده‌اند که در آن ارائه‌های مورد علاقه دوجانبه ارائه شده است و عمدتاً از دو مورد اخیر است که مقالات حاضر تهیه شده است. آنها به طور طبیعی به چهار کلاس تقسیم می شوند: تجسم، هنر، طراحی و انیمیشن - اگرچه، مانند همه این موارد، مرزهای بین کلاس ها مبهم است و به طور اجتناب ناپذیر همپوشانی رخ می دهد. تجسم پتانسیل گرافیکی رایانه ها تقریباً از زمانی که محاسبات برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفت، شناخته شده است، اما به تازگی امکان آن ها به عنوان ابزاری برای تجسم پیچیده وجود دارد. و پدیده های عمدتاً انتزاعی به طور کامل قدردانی شده اند. برخی از کارگران بر نیاز به مدل سازی واقعیت عکاسی برای کمک به این کار تاکید دارند. آنها به دنبال الگوریتم های بهتر و وضوح بیشتر برای رسیدن به این هدف هستند. به عنوان مثال، دیگران - آلن مکی - پیشنهاد می کنند که \"فقط موضوع ارائه پیکسل های بیشتر و بیشتر نیست. موضوع ارائه سرنخ های مفیدی است که تا حد زیادی از آنچه قبلاً می دانیم استفاده می کند.

The collection of papers that makes up this book arises largely from the joint activities of two specialist groups of the British Computer Society, namely the Displays Group and the Computer Arts Society. Both these groups are now more than 20 years old and during the whole of this time have held regular, separate meetings. In recent years, however, the two groups have held a joint annual meeting at which presentations of mutual interest have been given and it is mainly from the last two of these that the present papers have been drawn. They fall naturally into four classes: visualisation, art, design and animation-although, as in all such cases, the boundaries between the classes are fuzzy and overlap inevitably occurs. Visualisation The graphic potential of computers has been recognised almost since computing was first used, but it is only comparatively recently that their possibilities as devices for the visualisation of complex. and largely ab­ stract phenomena has begun to be more fully appreciated. Some workers stress the need to be able to model photographic reality in order to assist in this task. They look to better algorithms and more resolution to achieve this end. Others-Alan Mackay for instance-suggest that it is "not just a matter of providing more and more pixels. It is a matter of providing congenial clues which employ to the greatest extent what we already know.