Composition, Environmental Fates, and Biological Effects of Water Based Drilling Muds and Cuttings Discharged to the Marine Environment. A Synthesis and Annotated Bibliography

دسته بندی: معدن
ویرایش:  
نویسندگان: Neff Jerry M.  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 83 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 2 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 33,000

Battelle، 2005. — 73 p. آماده شده برای انجمن تحقیقات محیطی نفت و موسسه نفت آمریکا اثرات گل حفاری مبتنی بر آب:
گل های حفاری مبتنی بر آب (WBM) از آب شیرین یا نمک حاوی یک عامل وزنی (معمولا باریت: BaSO4)، خاک رس یا پلیمرهای آلی و نمک های معدنی مختلف، جامدات بی اثر و آلی تشکیل شده است. افزودنی هایی برای اصلاح خواص فیزیکی گل به گونه ای که عملکرد مطلوبی داشته باشد. قلمه های مته ذرات سنگ خرد شده هستند که در اثر سنگ زنی مته در هنگام نفوذ به زمین تولید می شوند.
آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، یا یک آژانس محیط زیست ایالتی تعیین شده توسط EPA، تخلیه گل و لای حفاری و برش ها را به آب های ایالتی و فدرال سیستم حذف آلاینده فعلی ایالات متحده (NPDES) تنظیم می کند. به آب های فدرال، اما نه ایالتی، در صورتی که محدودیت های موجود در دستورالعمل های محدودیت پساب (ELG) را رعایت کنند.
WBM از مخازن گل روی سکو به لوله مته توخالی پمپ می شود و از طریق سوراخ های مته از رشته مته خارج می شود. آنها قلمه ها را از مته از فضای بین رشته مته و دیواره چاه (حلقه) تا عرشه سکو می کشند. مخلوط گل و قلمه از طریق تجهیزات جداسازی که قلمه ها را از گل حفاری جدا می کند، عبور داده می شود، که برای چرخش مجدد حفره به مخازن گل بازگردانده می شود. اگر قوانین محلی اجازه دهد، قلمه ها ممکن است به اقیانوس رها شوند. به طور دوره ای، ممکن است مقداری از گل حفاری نیز تخلیه شود. مجموع جرم WBM و قلمه های تخلیه شده در هر چاه اکتشافی حدود 2000 متریک تن در چاه است و برای اکثر چاه های توسعه تا حدودی کمتر است.
هنگامی که WBM و قلمه ها به اقیانوس تخلیه می شوند، ذرات بزرگتر و جامدات لخته شده، که حدود 90 درصد جرم جامدات گل را تشکیل می دهند، ستونی را تشکیل می دهند که به سرعت در ته نشست می شود. 10 درصد باقیمانده جرم جامدات گل شامل ذرات ریزدانه لخته نشده به اندازه رس و بخشی از اجزای محلول گل، ستون دیگری را در ستون آب بالایی تشکیل می دهد که با جریان های غالب از سکو دور می شود و به سرعت در آب های دریافت کننده رقیق می شود. در آب‌های اقیانوسی که به خوبی مخلوط شده‌اند، گل‌ها و برش‌های حفاری در فاصله 10 متری تخلیه 100 برابر و پس از مدت زمان انتقال حدود 10 دقیقه در فاصله حدود 100 متری از سکو، 1000 برابر رقیق می‌شوند. به دلیل رقیق شدن سریع گل حفاری و ستون های قلمه ها در ستون آب، آسیب به جوامع گیاهان و حیوانات ستون آب بعید است و هرگز نشان داده نشده است.
مواد جامد WBM و قلمه ها در کف دریا ته نشین می شوند و در کف دریا جمع می شوند. اگر در سطح دریا یا نزدیک آن تخلیه شود، گل و لای و قلمه ها در ستون آب در یک منطقه وسیع پراکنده می شوند و به عنوان یک لایه نازک از سطح وسیعی از کف دریا می نشینند. اگر گل و لای و قلمه ها به منظور محافظت از زیستگاه های دریایی حساس نزدیک به کف دریا تخلیه و تخلیه شوند، جامدات حفاری ممکن است در یک توده بزرگ و عمیق در نزدیکی لوله تخلیه جمع شوند.
تجمع گل و لای و قلمه ها در کف، انبوه قلمه ها، ممکن است حاوی غلظت بیشتری از چندین فلز، به ویژه باریم (از باریت گل حفاری) و گاهی اوقات هیدروکربن های نفتی نسبت به رسوبات غیرآلوده مجاور باشد. کروم، سرب و روی علاوه بر باریم، فلزاتی هستند که اغلب در رسوبات شمع قلمه ها غنی می شوند. تا زمانی که EPA در سال 1993 محدودیت‌هایی را برای غلظت کادمیوم و جیوه در باریت گل حفاری تعیین کرد، برخی از باریت‌های مورد استفاده در گل‌های حفاری حاوی غلظت‌های بالا (در مقایسه با غلظت‌های رسوبات طبیعی دریایی) چندین فلز بودند. شمع های قلمه حاوی این گل ها اغلب حاوی غلظت بالایی از چندین فلز بودند.
باریت حلالیت بسیار کمی در آب دریا دارد. فلزات مرتبط با باریت گل حفاری به صورت کانی های سولفیدی نامحلول وجود دارند. چندین مطالعه آزمایشگاهی و میدانی نشان داده‌اند که فلزات مرتبط با باریت گل حفاری یا شمع‌های برش، فراهمی زیستی پایینی برای حیوانات دریایی دارند. آنها در بافت جانوران پایین انباشته نمی شوند.
ژانويه 2005

Battelle, 2005. — 73 p. Prepared for Petroleum Environmental Research Forum and American Petroleum Institute Effects of Water Based Drilling Muds:
Water based drilling muds (WBM) consist of fresh or salt water containing a weighting agent (usually barite: BaSO4), clay or organic polymers, and various inorganic salts, inert solids, and organic additives to modify the physical properties of the mud so that it functions optimally. Drill cuttings are particles of crushed rock produced by the grinding action of the drill bit as it penetrates the earth.
The U.S. Environmental Protection Agency, or a state environmental agency designated by EPA, regulates discharges of drilling muds and cuttings to state and federal waters of the U.S. Current National Pollutant Discharge Elimination System (NPDES) permits allow discharge of WBM and cuttings to federal, but not state, waters if they meet restrictions in the Effluent Limitation Guidelines (ELG).
WBM are pumped from the mud tanks on the platform down the hollow drill pipe and exit the drill string through holes in the drill bit. They sweep cuttings from the drill bit up the space between the drill string and the wall of the well (the annulus) to the platform deck. The mud/cuttings mixture is passed through separation equipment that separates the cuttings from the drilling mud, which is returned to the mud tanks for recirculation down-hole. If permitted by local regulations, the cuttings may be discharged to the ocean. Periodically, some of the drilling mud may be discharged as well. The total mass of WBM and cuttings discharged per exploratory well is about 2000 metric tons/well, and somewhat less for most development wells.
When WBM and cuttings are discharged to the ocean, the larger particles and flocculated solids, representing about 90 % of the mass of the mud solids, form a plume that settles quickly to the bottom. The remaining 10 % of the mass of the mud solids consisting of fine-grained unflocculated clay-sized particles and a portion of the soluble components of the mud form another plume in the upper water column that drifts with prevailing currents away from the platform and is diluted rapidly in the receiving waters. In well-mixed ocean waters, drilling muds and cuttings are diluted by 100-fold within 10 m of the discharge and by 1000-fold after a transport time of about 10 minutes at a distance of about 100 m from the platform. Because of the rapid dilution of the drilling mud and cuttings plume in the water column, harm to communities of water column plants and animals is unlikely and has never been demonstrated.
WBM and cuttings solids settle to and accumulate on the sea floor. If discharged at or near the sea surface, the mud and cuttings disperse in the water column over a wide area and settle as a thin layer of a large area of the sea floor. If mud and cuttings are shunted to and discharged just above the sea floor in order to protect nearby sensitive marine habitats, the drilling solids may accumulate in a large, deep pile near the discharge pipe.
The accumulation of mud and cuttings on the bottom, the cuttings pile, may contain higher concentrations of several metals, particularly barium (from drilling mud barite), and sometimes petroleum hydrocarbons than nearby uncontaminated sediments. Chromium, lead, and zinc are the metals, in addition to barium, that are most often enriched in cuttings pile sediments. Until EPA placed limits on the concentrations of cadmium and mercury concentration in drilling mud barite in 1993, some of the barite used in drilling muds contained elevated concentrations (compared to concentrations in natural marine sediments) of several metals. Cuttings piles containing these muds often contained elevated concentrations of several metals.
Barite has a very low solubility in sea water. The metals associated with drilling mud barite are present as insoluble sulfide minerals. Several laboratory and field studies have shown that the metals associated with drilling mud barite or cuttings piles have a low bioavailability to marine animals; they do not accumulate in the tissues of bottom-living animals.
January 2005