Complementarity: Anti-Epistemology after Bohr and Derrida

بسیاری از مفسران در انتقال رزونانس بین نظریه ساختارشکنی و ایده‌های خاصی از فیزیک کوانتومی اشاره کرده‌اند. در این کتاب، آرکادی پلوتنیتسکی شباهت‌ها و تفاوت‌های بین این دو را با تمرکز بر آثار نیلز بور و ژاک دریدا به دقت شرح می‌دهد. پلوتنیتسکی در ملاحظات دقیق مفهوم مکمل بودن بور و مناظرات او با اینشتین، و در تحلیل کار دریدا از طریق مفهوم اقتصاد عمومی ژرژ باتای، ارزش کاوش این نظریه ها را در رابطه با یکدیگر نشان می دهد.
اصطلاح مکمل بور، وضعیتی که در فیزیک کوانتومی اجتناب ناپذیر است، که در آن دو نظریه که تصور می شود متقابل متقابل هستند برای توضیح یک پدیده واحد مورد نیاز است. برای مثال، نور را فقط می توان هم به صورت موج و هم ذره توضیح داد، اما سنتز این دو امکان پذیر نیست. این دگرگونی نظری سپس در رابطه با روش‌هایی که دریدا کار خود را در برابر یا خارج از هگل قرار می‌دهد، همچنین در برابر نوع مشابهی از سنتز مقاومت می‌کند و دگرگونی خودش را به اجرا می‌گذارد، بررسی می‌شود. طیف وسیعی از تلاش‌های ضد معرفت‌شناختی از جمله کارهای نیچه، باتای و ریاضی‌دان کورت گودل را در نظر می‌گیرد. تحت عنوان مکملیت، او چارچوب نظری ایجاد می کند که امکانات جدیدی را برای دانشجویان و محققان نظریه ادبی، فلسفه، و فلسفه علم ایجاد می کند.

Many commentators have remarked in passing on the resonance between deconstructionist theory and certain ideas of quantum physics. In this book, Arkady Plotnitsky rigorously elaborates the similarities and differences between the two by focusing on the work of Niels Bohr and Jacques Derrida. In detailed considerations of Bohr’s notion of complementarity and his debates with Einstein, and in analysis of Derrida’s work via Georges Bataille’s concept of general economy, Plotnitsky demonstrates the value of exploring these theories in relation to each other.
Bohr’s term complementarity describes a situation, unavoidable in quantum physics, in which two theories thought to be mutually exclusive are required to explain a single phenomenon. Light, for example, can only be explained as both wave and particle, but no synthesis of the two is possible. This theoretical transformation is then examined in relation to the ways that Derrida sets his work against or outside of Hegel, also resisting a similar kind of synthesis and enacting a transformation of its own.
Though concerned primarily with Bohr and Derrida, Plotnitsky also considers a wide range of anti-epistemological endeavors including the work of Nietzsche, Bataille, and the mathematician Kurt Gödel. Under the rubric of complementarity he develops a theoretical framework that raises new possiblilities for students and scholars of literary theory, philosophy, and philosophy of science.