Community Resilience to Sectarian Violence in Baghdad

درگیری اخیر در عراق از شورش علیه دولت موقت به رهبری ایالات متحده (مقامات موقت ائتلاف یا CPA) به یک جنگ داخلی فرقه ای تبدیل شد. خشونت به ویژه در مناطقی از شهر بغداد مانند شهر صدر، العامریه و الادهمیه گسترده شد. با این حال، تعدادی از محله‌های چند قومیتی در بغداد با موفقیت مانع از ایجاد نگرش‌ها و رفتارهای فرقه‌ای شدند. چهار جامعه در خود سازماندهی خود برای جلوگیری از تشدید خشونت برجسته هستند. این کتاب به آنچه این جوامع را از دیگر مناطق بغداد متمایز می کند، می پردازد. مصاحبه‌های عمیق در محله‌های سنی‌نشین، شیعه‌نشین و مختلط، چند بینش کلیدی در مورد انعطاف‌پذیری درگیری یا ظرفیت جلوگیری از تغییرات ساختاری مرتبط با تشدید درگیری ایجاد کرد. مشخص شد که عوامل کلیدی سازماندهی گروه‌های دفاع شخصی غیر فرقه‌ای، دلبستگی به مکان، کارآمدی جمعی، مداخله فعال برای تنش‌زدایی و همچنین حضور رهبران مذهبی محلی است که حملات فرقه‌ای را ممنوع می‌کنند. تداوم یا استحکام روابط بین فردی که توسط ساختار فیزیکی یکپارچه این محله‌ها و مکانیسم‌های حل تعارضات درونی و قبیله‌ای پشتیبانی می‌شود نیز نقش داشته است. این جلد به بررسی ویژگی‌های جوامعی می‌پردازد که با موفقیت از افزایش خشونت جلوگیری کرده‌اند، و اینکه چگونه می‌توانند ویژگی‌های انعطاف‌پذیری در برابر درگیری‌های خشونت‌آمیز را حفظ کنند.

The recent conflict in Iraq evolved from an insurgency against the interim U.S. led government (the Coalition Provisional Authority or CPA) into a sectarian civil war. Violence became widespread, especially in areas of Baghdad City such as Sadr City, Al Amiriyah, and Al Adhamiya. However, a number of multiethnic neighborhoods in Baghdad successfully prevented sectarian attitudes and behaviors from taking hold. Four communities stand out in their self-organization to prevent the escalation of violence. This book looks at what makes these communities different from other areas within Baghdad. In-depth interviews in Sunni-dominant, Shia-dominant and Mixed neighborhoods generated a few key insights about conflict-resilience, or the capacity to prevent structural changes associated with conflict escalation. Key factors turned out to be the organization of non-sectarian self-defense groups, place attachment, collective efficacy, active intervention to de-escalate tensions, and also the presence of local religious leaders who forbid sectarian attacks. The continuity or strength of interpersonal relationships supported by the integrated physical structure of these neighborhoods and internal versus tribal conflict resolution mechanisms played a role as well. This volume examines the characteristics of the communities that have successfully prevented the rise of violence, and how they are able to maintain qualities of resilience to violent conflict.