Communication and Meaning: An Essay in Applied Modal Logic

این مقاله حاوی مطالبی است که امیدواریم نه تنها برای فیلسوفان، بلکه برای آن دسته از دانشمندان علوم اجتماعی نیز که تحقیقاتشان به تجزیه و تحلیل ارتباطات، کلامی یا غیرکلامی مربوط می‌شود، مورد توجه قرار گیرد. اگرچه بیشتر موضوعاتی که در اینجا مطرح می‌شوند برای مسائل فلسفه زبان محوری هستند، به نظر من از موضوعات روان‌شناسی اجتماعی توصیفی قابل تشخیص نیستند. هدف این مقاله ارائه چارچوبی مفهومی است که در آن جنبه‌های مختلف کلیدی ارتباط را می‌توان توصیف کرد، و زبانی رسمی را با استفاده از تکنیک‌هایی از منطق مدال مدرن ارائه می‌کند که در آن چنین توصیف‌هایی می‌توانند خود را فرموله کنند. امیدوارم این چارچوب، یا بخش‌هایی از آن، در کارهای تجربی آتی نیز ارزشمند باشد. بنابراین، اساساً دو طرف این مقاله وجود دارد: توسعه چارچوبی از مفاهیم، ​​و ساختن زبان رسمی به اندازه کافی غنی برای بیان عناصری که آن چارچوب از آن تشکیل شده است. اولین مورد از این دو نقطه عزیمت خود را در بیانیه نقل شده از لوئیس (1972) در صفحه قبل از این مقدمه می گیرد. تمایزی که توسط لوئیس در آنجا ترسیم شده است به عنوان یک فرضیه کاری پذیرفته شده است، و از یک جهت این مقاله ممکن است به عنوان تلاشی برای کشف برخی از پیامدهای آن فرضیه تلقی شود.

This essay contains material which will hopefully be of interest not only to philosophers, but also to those social scientists whose research concerns the analysis of communication, verbal or non-verbal. Although most of the topics taken up here are central to issues in the philosophy of language, they are, in my opinion, indistinguishable from topics in descriptive social psychology. The essay aims to provide a conceptual framework within which various key aspects of communication can be described, and it presents a formal language, using techniques from modern modal logic, in which such descriptions can themselves be formulated. It is my hope that this framework, or parts of it, might also turn out to be of value in future empirical work. There are, therefore, essentially two sides to this essay: the development of a framework of concepts, and the construction of a formal language rich enough to express the elements of which that framework is composed. The first of these two takes its point of departure in the statement quoted from Lewis (1972) on the page preceding this introduction. The distinction drawn there by Lewis is accepted as a working hypothesis, and in one sense this essay may be seen as an attempt to explore some of the consequences of that hypothesis.