Collective Decision-Making: Social Choice and Political Economy

در دهه گذشته، تکنیک‌های نظریه انتخاب اجتماعی، نظریه بازی و نظریه سیاسی مثبت به روش‌های جالبی با هم ترکیب شده‌اند تا چارچوبی مشترک برای تحلیل رفتار یک اقتصاد سیاسی توسعه‌یافته ارائه کنند. نظریه انتخاب اجتماعی خود ناشی از تلاش‌های نوآورانه کن نث ارو (1951) و دانکن بلک (1948، 1958) برای گسترش دامنه نظریه اقتصادی به منظور پرداختن به تصمیم‌گیری جمعی در مورد کالاهای عمومی است. کارهای بعدی توسط ویلیام بامول (1952) و جیمز بوکانان و گوردون تولاک (1962) بر ارائه تفسیری «اقتصادی» از نهادهای دموکراتیک متمرکز شد. در همان دوره، آنتونی داونز (1957) به دنبال الگوبرداری از دموکراسی نمایندگی و انتخابات بود، در حالی که ویلیام رایکر (1962) از کار در نظریه بازی های تعاونی (توسط جان فون نویمان و اسکار مورگنسترن، 1944) برای مطالعه رفتار ائتلافی استفاده کرد. به نظر من، این تحلیل‌های «انتخاب منطقی» از تصمیم‌گیری جمعی، پیشینه‌های خود را در استدلال‌های آدام اسمیت (1759، 1776)، جیمز مدیسون (1787) و مارکی دو کندورسه (1785) درباره «طراحی» دارند. \" نهادهای سیاسی در فصل مقدماتی این جلد، من به طور خلاصه توضیح می دهم که چگونه برخی از جنبه های هنجاری و مثبت فعلی انتخاب اجتماعی به این نویسندگان قبلی بازمی گردد.

In the last decade the techniques of social choice theory, game theory and positive political theory have been combined in interesting ways so as to pro­ vide a common framework for analyzing the behavior of a developed political economy. Social choice theory itself grew out of the innovative attempts by Ken­ neth Arrow (1951) and Duncan Black (1948, 1958) to extend the range of economic theory in order to deal with collective decision-making over public goods. Later work, by William Baumol (1952), and James Buchanan and Gordon Tullock (1962), focussed on providing an "economic" interpretation of democratic institutions. In the same period Anthony Downs (1957) sought to model representative democracy and elections while William Riker (1962) made use of work in cooperative game theory (by John von Neumann and Oscar Morgenstern, 1944) to study coalition behavior. In my view, these "rational choice" analyses of collective decision-making have their antecedents in the arguments of Adam Smith (1759, 1776), James Madison (1787) and the Marquis de Condorcet (1785) about the "design" of political institutions. In the introductory chapter to this volume I briefly describe how some of the current normative and positive aspects of social choice date back to these earlier writers.