Collaboration and Networking in Education

همکاری و شبکه سازی اخیراً به عنوان استراتژی های اصلی بهبود مدارس در تعدادی از کشورها مطرح شده است. ابتکارات گوناگون، از سوی دولت و سایر سازمان ها، همکاری را تشویق کرده و منجر به فعالیت های عملی زیادی در این زمینه شده است. با این حال، در حال حاضر هیچ متنی در آموزش و پرورش وجود ندارد که همکاری و شبکه را از منظر نظری و عملی بررسی کند.

در این کتاب، هدف ما ارائه یک پس‌زمینه نظری برای همکاری آموزشی، با تکیه بر تحقیقات و تئوری در مطالعات سیاست‌گذاری، روان‌شناسی و جامعه‌شناسی است که در نهایت منجر به گونه‌شناسی شبکه‌ها می‌شود. این پایه نظری در بحث تعدادی از مطالعات موردی با اشاره به ابتکارات خاص مانند برنامه فدراسیون‌ها، همکاری چند سازمانی و جوامع یادگیری شبکه‌ای آزمایش خواهد شد. درس هایی برای تمرین از نظر عوامل درونی و بیرونی مدرسه ترسیم و ارائه خواهد شد. موضوع کلیدی رهبری شبکه در اینجا نیز بررسی خواهد شد.

Collaboration and networking have recently come to the fore as major school improvement strategies in a number of countries. A variety of initiatives, from government and other agencies, have encouraged collaboration and led to a lot of practical activity in this area. However, at present there are no texts in education that explore collaboration and networking from both a theoretical and practical perspective.

In this book, we aim to provide a theoretical background to educational collaboration, drawing on research and theory in policy studies, psychology and sociology, leading ultimately to a typology of networks. This theoretical base will be tested in the discussion of a number of case studies referring to specific initiatives such as the Federations programme, multi-agency collaboration and Networked Learning Communities. Lessons for practice will be drawn and presented in terms of factors internal and external to the school. The key issue of network leadership will be addressed here as well.