دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Elizabeth Schmidt
سری: Western African Studies
ISBN (شابک) : 0821417649, 9780821417645
ناشر: Ohio University Press
سال نشر: 2007
تعداد صفحات: 326
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Cold War and Decolonization in Guinea, 1946-1958 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب جنگ سرد و Decolonization در گینه، 1946-1958 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در سپتامبر 1958، گینه ادعای استقلال کرد و قانون اساسی را رد کرد که آن را به شراکت کوچک در جامعه فرانسه تنزل می داد. در تمام امپراتوری فرانسه، گینه تنها سرزمینی بود که به «نه» رأی داد. سازماندهی کننده رأی «نه»، شاخه گینه از Rassemblement Democratique Africain (RDA)، اتحاد احزاب سیاسی با وابستگان در غرب فرانسه بود. و آفریقای استوایی و تراست سازمان ملل متحد توگو و کامرون. اگرچه موضع گینه در قبال قانون اساسی 1958 منحصر به فرد شناخته شده است، اما تاکنون ریشه های تاریخی این پدیده به اندازه کافی توضیح داده نشده است. «جنگ سرد و استعمارزدایی در گینه» که به وضوح نوشته شده و عاری از اصطلاحات خاص است، استدلال میکند که رای گینه به استقلال اوج یک دهه مبارزه بین مبارزان محلی و رهبران سیاسی برای کنترل برنامه سیاسی بود. از سال 1950، زمانی که نمایندگان RDA در پارلمان فرانسه روابط خود را با حزب کمونیست فرانسه قطع کردند، عناصر محافظه کار بر RDA تسلط داشتند. در گینه، کادرهای محلی با شکست مخالفت کرده بودند. آنها که توسط دولت قربانی شدند و توسط رهبران خود به حاشیه رانده شدند، بی سر و صدا حزب را از پایگاه بازسازی کردند. ستیزه جویان چپ، که صدایشان در اکثر دهه خاموش بود، در سال 1958، زمانی که اتحادیه های کارگری، دانشجویان، جناح های زنان و جوانان حزب و دیگر بازیگران مردمی، RDA گینه را تحت فشار قرار دادند تا رأی «نه» را تأیید کند، برتری یافتند. بنابراین، رد قانون اساسی پیشنهادی گینه به نفع استقلال فوری یک انحراف منفرد نبود. بلکه نتیجه سالها بسیج سیاسی توسط فعالانی بود که علیرغم سرکوب جنگ سرد، در نهایت RDA گینه را به سمت چپ سوق دادند. اهمیت این کتاب بسیار بدیع، بر اساس سوابق آرشیوی و مصاحبههای شفاهی که قبلاً بررسی نشده بود با فعالان مردمی، بسیار فراتر از موضوع اصلی آن است. در روشن کردن پرونده گینه، الیزابت اشمیت به ما کمک می کند تا پویایی استعمار زدایی و میراث آن برای ملت سازی پس از استقلال در بسیاری از نقاط جهان در حال توسعه را درک کنیم. اشمیت با بررسی تاریخ گینه از پایین به بالا، سیاست های محلی را در زمینه بزرگتر جنگ سرد در نظر می گیرد و کتاب او را برای دوره های تاریخ و سیاست آفریقا، تاریخ دیپلماتیک و تاریخ جنگ سرد مناسب می کند.
In September 1958, Guinea claimed its independence, rejecting a constitution that would have relegated it to junior partnership in the French Community. In all the French empire, Guinea was the only territory to vote "No." Orchestrating the "No" vote was the Guinean branch of the Rassemblement Democratique Africain (RDA), an alliance of political parties with affiliates in French West and Equatorial Africa and the United Nations trusts of Togo and Cameroon. Although Guinea's stance vis-a-vis the 1958 constitution has been recognized as unique, until now the historical roots of this phenomenon have not been adequately explained. Clearly written and free of jargon, "Cold War and Decolonization in Guinea" argues that Guinea's vote for independence was the culmination of a decade-long struggle between local militants and political leaders for control of the political agenda. Since 1950, when RDA representatives in the French parliament severed their ties to the French Communist Party, conservative elements had dominated the RDA. In Guinea, local cadres had opposed the break. Victimized by the administration and sidelined by their own leaders, they quietly rebuilt the party from the base. Leftist militants, their voices muted throughout most of the decade, gained preeminence in 1958, when trade unionists, students, the party's women's and youth wings, and other grassroots actors pushed the Guinean RDA to endorse a "No" vote. Thus, Guinea's rejection of the proposed constitution in favor of immediate independence was not an isolated aberration. Rather, it was the outcome of years of political mobilization by activists who, despite Cold War repression, ultimately pushed the Guinean RDA to the left. The significance of this highly original book, based on previously unexamined archival records and oral interviews with grassroots activists, extends far beyond its primary subject. In illuminating the Guinean case, Elizabeth Schmidt helps us understand the dynamics of decolonization and its legacy for postindependence nation-building in many parts of the developing world. Examining Guinean history from the bottom up, Schmidt considers local politics within the larger context of the Cold War, making her book suitable for courses in African history and politics, diplomatic history, and Cold War history.