Cognitive Constraints on Communication: Representations and Processes

ارتباط یکی از چالش برانگیزترین پدیده های بشری است و همین امر در مورد تحقق کلامی پارادایمیک آن به عنوان یک گفتگو صادق است. نه تنها ارتباط برای تقریباً همه روابط بین فردی حیاتی است. گفت و گو اغلب به عنوان یک الگو برای فرآیندهای مهم درون فردی به ما ارائه می دهد. بهترین مثال شناخته شده بدون شک ایده درک تفکر به عنوان یک گفت و گوی درونی است، «گفتگوی درونی که ذهن در درون خود بدون صدای گفتاری انجام می دهد»، همانطور که افلاطون آن را در سوفیست نامیده است. در ابتدا، به نظر می‌رسد که مطالعه ارتباطات بیش از حد مبهم تعریف شده است که نمی‌تواند وعده‌های زیادی داشته باشد. این به ما بستگی دارد که چه چیزی و چگونه بگوییم. با این حال، با بررسی دقیق‌تر، فرآیند ارتباطات تحت محدودیت‌های ظریف مختلفی قرار دارد. آنها از جمله به ماهیت طرفین کنش ارتباطی، و مهمتر از همه، به ویژگی های زبان یا سایر روش های بازنمایی که در آن کنش خاص ارتباطی پیش فرض است، مربوط می شوند. بنابراین جای تعجب نیست که در مطالعه ارتباطات به عنوان یک فرآیند شناختی، مسائل مهم حول ماهیت بازنمایی ها و ماهیت محاسباتی می چرخد ​​که این بازنمایی ها را ایجاد، حفظ و تفسیر می کند. عبارت \"representation\" همانطور که در اینجا استفاده می شود نشان دهنده روش خاصی برای تعیین اطلاعات در مورد یک موضوع خاص است.

Communication is one of the most challenging human phenomena, and the same is true of its paradigmatic verbal realization as a dialogue. Not only is communication crucial for virtually all interpersonal relations; dialogue is often seen as offering us also a paradigm for important intra-individual processes. The best known example is undoubtedly the idea of concep­ tualizing thinking as an internal dialogue, "inward dialogue carried on by the mind within itself without spoken sound", as Plato called it in the Sophist. At first, the study of communication seems to be too vaguely defmed to have much promise. It is up to us, so to speak, to decide what to say and how to say it. However, on eloser scrutiny, the process of communication is seen to be subject to various subtle constraints. They are due inter alia to the nature of the parties of the communicative act, and most importantly, to the properties of the language or other method of representation presupposed in that particuIar act of communication. It is therefore not surprising that in the study of communication as a cognitive process the critical issues revolve around the nature of the representations and the nature of the computations that create, maintain and interpret these representations. The term "repre­ sentation" as used here indicates a particular way of specifying information about a given subject.