Clinical Nuclear Medicine

پزشکی هسته ای پل ارتباطی بین یک مشکل بالینی خاص و آزمایش مربوطه با استفاده از رادیونوکلئیدها است. این به عنوان یک ابزار فنی جزئی که در چند شاخه پزشکی، به ویژه غدد درون ریز و نفرولوژی استفاده می شود، شروع شد. با این حال، در سراسر جهان اکنون به عنوان یک رشته بالینی به تنهایی با برنامه های آموزشی خاص، مهارت های خاص و رویکردی خاص برای مدیریت بیمار، تثبیت شده است. اگرچه پزشک متخصص پزشکی هسته ای لزوماً باید مقدار زیادی از علوم و فن آوری پایه را بیاموزد، آموزش پزشکی صحیح و رویکرد بالینی به موضوع از اهمیت اساسی برخوردار است. به همین دلیل است که ما در این کتاب سعی کرده‌ایم به موضوع از دیدگاه بالینی، از جمله در صورت لزوم، مطالب فیزیولوژیکی مرتبط نزدیک شویم. متون بسیار خوبی وجود دارد که علوم و فناوری پایه پزشکی هسته ای را پوشش می دهد. بنابراین، پوشش خود را از این جنبه‌های موضوع به موضوعاتی که به نظر ما ضروری هستند، محدود کرده‌ایم، به‌ویژه آن‌هایی که در متون دیگر کمتر به آن پرداخته شده‌اند - برای مثال، محتوای فصل 20 در مورد اندازه‌گیری توسط رویال و مک‌نیل. به طور مشابه، ما جزئیات روش‌شناسی را به خلاصه‌های اسکلتی پروتکل محدود کرده‌ایم (پیوست 1) و در پایان برخی از فصل‌ها شرح تکنیک‌های خاصی را درج کرده‌ایم که در آن ما و نویسندگان احساس می‌کردیم که مفید خواهد بود.

Nuclear medicine is the bridge between a particular clinical problern and a relevant test using radionuclides. It began as a minor technical tool used in a few branches of medicine, notably endocrinology and nephrology. However, throughout the world it has now become established as a clinical discipline in its own right, with specific training programmes, special skills and a particular approach to patient management. Although the practising nuclear medicine physician must necessarily learn a great deal of basic science and technology, a sound medical training and a clinical approach to the subject remains of fundamental importance. It is for this reason that we have attempted in this book to approach the subject from a clinical standpoint, including where necessary relevant physiological material. There exist many excellent texts which cover the basic science and technology of nuclear medicine. We have, therefore, severely limited our coverage of these aspects of the subject to matters which we felt tobe essential, particularly those which have been less well covered in other texts- for example, the contents of Chapter 20 on Measurement by Royal and McNeill. Similarly, we have limited details of methodology to skeletal summaries of protocol (Appendix 1) and have included at the end of some chapters descriptions of particular techniques where we and the authors felt that it would be helpful.