Clinical Approach to Infection in the Compromised Host

\"عفونت در میزبان در معرض خطر\" به یک فصل کلاسیک در کتاب های درسی اختصاص یافته به بیماری های عفونی و بیماری های داخلی تبدیل شده است. تعداد میزبان‌های در معرض خطر در عصر پزشکی مدرن به دلیل قابلیت‌های گسترده ما برای مقابله با بیماری‌های سخت، به‌ویژه نئوپلاسم‌ها، در حال افزایش است. در نتیجه، عوارض میکروبیولوژیک مربوط به مراقبت های ویژه انجام شده برای این بیماران نیز در حال افزایش است. تحت این شرایط، نه تنها بیماری زمینه‌ای شرایط مساعدی را برای ایجاد عفونت‌های غیرمعمول ایجاد می‌کند، بلکه اغلب درمان به دستیابی به عوامل بیماری‌زای بالقوه کمک می‌کند که به عوامل مسئول بیماری شدید و اغلب کشنده تبدیل می‌شوند. گرانولوسیتوپنی و سرکوب سیستم ایمنی دو عامل کلیدی در مستعد کردن بیماران مبتلا به سرطان و سایر بیماری‌های جدی به عفونت‌های شدید باکتریایی بوده‌اند. کلونیزاسیون توسط پاتوژن های اکتسابی در بیمارستان و شکستگی در موانع آناتومیک - در نتیجه بیماری یا مداخله پزشکی - به بروز بالای بیماری های عفونی در این بیماران کمک کرده است. اگرچه بین انواع عفونت در میزبان‌های گرانولوسیتوپنیک و سرکوب‌شده سیستم ایمنی همپوشانی وجود دارد، اما هر یک از این موجودات بالینی دارای ویژگی‌های متمایزی هستند که در نظر گرفتن جداگانه آن‌ها را توجیه می‌کند، و اصطلاح میزبان‌های نقص ایمنی را تنها زمانی که به بیمارانی که مستعد ابتلا به عفونت‌های فرصت‌طلب هستند، اختصاص می‌دهند. برای حدود دو دهه، عفونت در بیماران گرانولوسیتوپنیک توجه پزشکان را به خود جلب کرده است، زیرا آنها مدلی برای مطالعه داروهای ضد میکروبی در میزبان هایی هستند که از عنصر اساسی دفاع در برابر عفونت باکتریایی محروم هستند، یعنی تعداد کافی گرانولوسیت با عملکرد طبیعی. .

"Infection in the Compromised Host" has become a classic chapter in textbooks devoted to infectious diseases and internal medicine. The numbers of compromised hosts are increasing in the era of modem medicine because of our expanded capabilities to deal with difficult diseases, especially neoplasms. As a consequence, microbiologic complications related to the intensive care administered to these patients are increasing as well. Under these circum­ stances, not only does the underlying illness create conditions favorable for the development of unusual infections, but often the therapy contributes to the acquisition of potential pathogens that turn into agents responsible for severe and frequently fatal disease. Granulocytopenia and immunosuppression have been the two key fac tors in predisposing patients with cancer and other serious diseases to severe bacterial infections. Colonization by hospital-acquired pathogens and breaks in the anatomic barriers-as a result of disease or medical intervention-have contributed to the high incidence of infectious diseases in these patients. Although there is some overlap between the types of infection in granulocytopenic and immunosuppressed hosts, each ofthese clinical entities has distinctive features thatjustify considering them separately, reserving the term immunocompromised hosts only when refer­ ring to patients who are predisposed to opportunistic infections. For about two decades, infections in granulocytopenic patients have attracted the atten­ tion of clinicians because they represent a model for the study of antimicrobial drugs in hosts deprived of an essential element of defense against bacterial infection, that is, an adequate number of normally functioning granulocytes.