Clinical and Experimental Restricted Environmental Stimulation: New Developments and Perspectives

دوجین سال پیش، پیتر سودفلد جهان را با اصطلاح "REST" معرفی کرد تا روش یا درمان مدرنی را که شامل تحریک محیطی محدود می‌شود، توصیف کند. در آن زمان، REST هنوز با "محرومیت حسی" برابری می‌کرد. کتاب‌های درسی در روانشناسی و روانپزشکی عمدتاً به کارهای دهه‌های 1950 و 60 اشاره کردند که نشان می‌داد کاهش سطوح نرمال تحریک، به یک معنا، نوعی شکنجه است که اختلالات روانی شدید ایجاد می‌کند و شرکت‌کننده بدبخت را مطیع هوس‌های آزمایش‌کننده‌ای می‌کند که در آن کار می‌کند. بر خلاف این تصور، روانشناسان و روانپزشکان دیگر معتقد بودند که اثرات REST ظاهری صرفاً نتیجه هیبت برانگیزاننده تنظیمات تجربی و انتظارات موضوعی است. سودفلد با هیچ یک از این مواضع غیرعلمی متقاعد نشد. Suedfeld، 1980) استدلال کرد که REST، زمانی که از ملودرام مولد اضطراب خلاص شود، به سادگی راهی قدرتمند برای تغییر مثبت انواع فرآیندهای روانی و رفتاری است. تحقیقات ادامه یافت. اطلاعات بیشتر و بیشتری منتشر و ارائه شد. دانشمندان و پزشکان تحقیقاتی شروع به تصحیح باورهای غلط کردند. اولین کنفرانس بین المللی REST در سال 1983 برگزار شد و IRIS، انجمن بین المللی پژوهشگران REST، در همان سال تاسیس شد. REST از ادراکات نادرست گذشته است. اثرات مفید این تکنیک اکنون در اکثر متون علمی شناخته شده است.

A dozen years ago, Peter Suedfeld introduced the world to the term "REST' to describe the modern technique or therapy involving Restricted Environmental Stimulation. At the time, REST was still equated with "sensory deprivation". Textbooks in psychology and psychiatry cited primarily the work of the 1950s and 60s which suggested that reduction of normal levels of stimulation was, in a sense, a form of torture producing severe psychological disturbances and subjugation of the hapless participant to the whims of an experimenter working in the service of a sinister government. In contrast to this perception, other psychologists and psychiatrists held the unsubstantiated belief that apparent REST effects were merely the result of awe inspiring experimental settings and subject expectancies. Suedfeld was not persuaded by either of these unscientific positions. He (Suedfeld, 1980) argued that REST, when stripped of anxiety producing melodrama, was simply a powerful way to positively alter a variety of psychological and behavioral processes. Research continued. More and more data were published and presented. Research scientists and clinicians began to correct misconceptions. The First International Conference on REST was held in 1983 and IRIS, the International REST Investigators Society, was founded that same year. REST has outlived misconstrued perceptions. The beneficial effects of the technique are now recognized in the majority of scientific texts.