دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Claude Monet
دانلود کتاب کلود مونه
مشخصات کتاب
Claude Monet
ویرایش: نویسندگان: N N Kalitina, Claude Monet, N V Brodskaia سری: Best of ISBN (شابک) : 9781780422978, 1780422970 ناشر: Parkstone International سال نشر: 2011 تعداد صفحات: 160 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 54 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 38,000
در صورت ایرانی بودن نویسنده امکان دانلود وجود ندارد و مبلغ عودت داده خواهد شد
در صورت تبدیل فایل کتاب Claude Monet به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب کلود مونه نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب کلود مونه
برای کلود مونه، لقب «امپرسیونیست» همیشه مایه افتخار بود. علیرغم همه چیزهایی که منتقدان درباره آثار او نوشته اند، مونه تا پایان عمر طولانی خود یک امپرسیونیست واقعی بود. او بسیار با اعتقاد عمیق بود، و برای امپرسیونیسم خود ممکن است بسیاری از فرصت‌های دیگر را قربانی کرده باشد که استعداد عظیمش در اختیارش قرار می‌داد. مونه ترکیبات کلاسیک را با فیگورها نقاشی نکرد و پرتره‌ساز نشد، اگرچه آموزش حرفه‌ای او شامل این مهارت‌ها بود. او یک ژانر واحد را برای خود انتخاب کرد، نقاشی منظره، و در آن به درجه ای از کمال دست یافت که هیچ یک از معاصرانش نتوانستند به آن دست یابند. با این حال پسر کوچک با کشیدن کاریکاتور شروع کرد. بودین به مونه توصیه کرد که کاریکاتور انجام ندهد و به جای آن به مناظر طبیعی بپردازد. دریا، آسمان، حیوانات، مردم و درختان در همان حالتی که طبیعت آنها را آفریده زیبا هستند - احاطه شده توسط هوا و نور. در واقع، این بودین بود که اعتقاد خود را در مورد اهمیت کار در هوای آزاد به مونه منتقل کرد، که مونه به نوبه خود آن را به دوستان امپرسیونیست خود منتقل کرد. مونه نمی خواست در Ecole des Beaux-Arts ثبت نام کند. او تحصیل در یک مدرسه خصوصی به نام L’Académie Suisse را انتخاب کرد که توسط یک مدل سابق در Quai d’Orfèvres در نزدیکی Pont Saint-Michel تأسیس شده بود. در آنجا می توان با هزینه ای ناچیز از یک مدل زنده نقاشی و نقاشی کرد. اینجا جایی بود که مونه با کامیل پیسارو امپرسیونیست آینده آشنا شد. بعدها در استودیوی گلایر، مونه با آگوست رنوار آلفرد سیسلی و فردریک بازیل آشنا شد. مونه این را بسیار مهم می دانست که بودین به دوستان جدیدش معرفی شود. او همچنین به دوستانش از نقاش دیگری که در نرماندی پیدا کرده بود گفت. این هلندی قابل توجه جونگکیند بود. مناظر او پر از رنگ بود و صداقت آنها، حتی گاهی ساده لوحی آنها، با مشاهده ظریف طبیعت متغیر ساحل نرماندی ترکیب می شد. در این زمان مناظر مونه هنوز با غنای رنگی زیاد مشخص نشده بود. در عوض، آنها تونالیته های نقاشی هنرمندان باربیزون و مناظر دریایی بودین را به یاد می آوردند. او طیف رنگی را بر اساس زرد-قهوه ای یا آبی-خاکستری ساخت. در سومین نمایشگاه امپرسیونیست در سال 1877 مونه برای اولین بار مجموعه ای از نقاشی ها را ارائه کرد: هفت نما از ایستگاه قطار سن لازار. او آنها را از میان دوازده موردی که در ایستگاه نقاشی کرده بود انتخاب کرد. این موتیف در آثار مونه نه تنها با Chemin de fer (راه‌آهن) Manet و با مناظر خاص او که قطارها و ایستگاه‌های Argenteuil را به نمایش می‌گذارد، مطابقت دارد، بلکه با روندی که پس از ظهور راه‌آهن برای اولین بار ظاهر شد. در سال 1883، مونه خانه ای در دهکده گیورنی، نزدیک شهر کوچک ورنون خریده بود. در Giverny، نقاشی سری به یکی از رویه های کاری اصلی او تبدیل شد. میدوز محل کار دائمی او شد. وقتی روزنامه نگاری که از وتهویل برای مصاحبه با مونه آمده بود، از او پرسید استودیوی او کجاست، نقاش پاسخ داد: «آتلیه من! من هرگز استودیو نداشته‌ام و نمی‌توانم ببینم چرا یک نفر خود را در اتاق حبس می‌کند. برای کشیدن، بله - برای نقاشی، نه. سپس، با اشاره به رود سن، تپه‌ها و نمای شهر کوچک، گفت: «اینجا استودیوی واقعی من است.» مونه در دهه آخر قرن نوزدهم شروع به رفتن به لندن کرد. او تمام نقاشی‌های لندن خود را مستقیماً از طبیعت شروع کرد، اما بسیاری از آنها را پس از آن در Giverny تکمیل کرد. این مجموعه یک کل تقسیم ناپذیر را تشکیل می داد و نقاش مجبور بود روی تمام بوم هایش در یک زمان کار کند. یکی از دوستان مونه، نویسنده اکتاو میربو، نوشت که او معجزه ای انجام داده است. او با کمک رنگ‌ها موفق شده بود چیزی را که تقریباً غیرممکن است بر روی بوم بیافریند: او نور خورشید را بازتولید می‌کرد و آن را با تعداد بی‌نهایت بازتاب غنی می‌کرد. تنها در میان امپرسیونیست ها، کلود مونه یک مطالعه تقریباً علمی در مورد امکانات رنگ را به حد خود رساند. بعید است که کسی بتواند در این مسیر جلوتر رفته باشد.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
For Claude Monet the designation ‘impressionist’ always remained a source of pride. In spite of all the things critics have written about his work, Monet continued to be a true impressionist to the end of his very long life. He was so by deep conviction, and for his Impressionism he may have sacrificed many other opportunities that his enormous talent held out to him. Monet did not paint classical compositions with figures, and he did not become a portraitist, although his professional training included those skills. He chose a single genre for himself, landscape painting, and in that he achieved a degree of perfection none of his contemporaries managed to attain. Yet the little boy began by drawing caricatures. Boudin advised Monet to stop doing caricatures and to take up landscapes instead. The sea, the sky, animals, people, and trees are beautiful in the exact state in which nature created them – surrounded by air and light. Indeed, it was Boudin who passed on to Monet his conviction of the importance of working in the open air, which Monet would in turn transmit to his impressionist friends. Monet did not want to enrol at the Ecole des Beaux-Arts. He chose to attend a private school, L’Académie Suisse, established by an ex-model on the Quai d’Orfèvres near the Pont Saint-Michel. One could draw and paint from a live model there for a modest fee. This was where Monet met the future impressionist Camille Pissarro. Later in Gleyre’s studio, Monet met Auguste Renoir Alfred Sisley, and Frédéric Bazille. Monet considered it very important that Boudin be introduced to his new friends. He also told his friends of another painter he had found in Normandy. This was the remarkable Dutchman Jongkind. His landscapes were saturated with colour, and their sincerity, at times even their naïveté, was combined with subtle observation of the Normandy shore’s variable nature. At this time Monet’s landscapes were not yet characterized by great richness of colour. Rather, they recalled the tonalities of paintings by the Barbizon artists, and Boudin’s seascapes. He composed a range of colour based on yellow-brown or blue-grey. At the Third Impressionist Exhibition in 1877 Monet presented a series of paintings for the first time: seven views of the Saint-Lazare train station. He selected them from among twelve he had painted at the station. This motif in Monet’s work is in line not only with Manet’s Chemin de fer (The Railway) and with his own landscapes featuring trains and stations at Argenteuil, but also with a trend that surfaced after the railways first began to appear. In 1883, Monet had bought a house in the village of Giverny, near the little town of Vernon. At Giverny, series painting became one of his chief working procedures. Meadows became his permanent workplace. When a journalist, who had come from Vétheuil to interview Monet, asked him where his studio was, the painter answered, “My studio! I’ve never had a studio, and I can’t see why one would lock oneself up in a room. To draw, yes – to paint, no”. Then, broadly gesturing towards the Seine, the hills, and the silhouette of the little town, he declared, “There’s my real studio.”Monet began to go to London in the last decade of the nineteenth century. He began all his London paintings working directly from nature, but completed many of them afterwards, at Giverny. The series formed an indivisible whole, and the painter had to work on all his canvases at one time. A friend of Monet’s, the writer Octave Mirbeau, wrote that he had accomplished a miracle. With the help of colours he had succeeded in recreating on the canvas something almost impossible to capture: he was reproducing sunlight, enriching it with an infinite number of reflections. Alone among the impressionists, Claude Monet took an almost scientific study of the possibilities of colour to its limits; it is unlikely that one could have gone any further in that direction.
فهرست مطالب
Content: The beginnings of Impressionism --
Claude Monet-the person --
Early life --
Formative years --
From figure painting to landscape painting --
The first Impressionist exhibition --
The Argenteuil period --
From the single painting to the series --
Monet's reception in Russia --
Exhibitions --
Biography.
