Civil Defense Begins at Home

پدر در حیاط خلوت پناهگاهی برای بمب درست کرد، مامان کیت بقا را در زیرزمین انباشته کرد، و بچه ها در مدرسه زیر میزهایشان جوجه اردک زدن را تمرین کردند. این زندگی خانوادگی در دوره جدید بمب A بود. این دفاع مدنی بود. در این اثر تحریک‌آمیز از تاریخ اجتماعی و سیاسی، لورا مک‌نینی ما را به دنیای مخفی برنامه‌ریزان دفاعی و خانه‌های شهروندان عادی می‌برد تا بررسی کنیم که چگونه دفاع مدنی پس از جنگ، چمن‌زار جلو را به خط مقدم تبدیل کرد. اتکا به تسلیحات اتمی به عنوان یکی از محورهای سیاست خارجی ایالات متحده، ابر قارچی را بر زندگی روزمره افکنده است. شهروندان آمریکایی اکنون باید نوع جدیدی از جنگ را تصور می کردند، جنگی که در آن هم جنگجو و هم هدف بودند. وظیفه اداره دفاع غیرنظامی فدرال این بود که شهروندان را تشویق کند تا با حال و آینده هسته ای خود سازگار شوند.

همانطور که مک انینی نشان می دهد، ایجاد یک برنامه دفاع غیرنظامی معضلات جدیدی در مورد میزان جامعه غیرنظامی ایجاد کرد. برای دفاع از خود در برابر تهدیدات داخلی و خارجی نظامی شده است. درگیری‌ها در مورد مسئولیت‌های نسبی دولت و شهروند برای تأمین مالی و اجرای یک برنامه امنیتی داخلی به وجود آمد. تصمیم تشکیلات دفاعی عمومی کردن و خصوصی سازی آمادگی نظامی بود. دکترین دفاع از "خودیاری" ایجاب می کرد که شهروندان به جای اتکا به دولت فدرال برای حمایت، خودمختار شوند. خانواده‌ها خود را به‌عنوان واحدهای شبه‌نظامی بازسازی می‌کنند که می‌توانند براندازی را از درون خنثی کنند و حملات از بیرون را جذب کنند.

از آنجایی که میزان مشارکت عمومی بی‌سابقه‌ای را به دنبال داشت، FCDA فرصتی منحصر به فرد برای بررسی چگونگی شهروندان عادی، رهبران جامعه ارائه می‌دهد. و مقامات منتخب هم در ایجاد دولت امنیت ملی شرکت کردند و هم در برابر آن مقاومت کردند. مک‌نینی با تکیه بر منابع بایگانی مختلف، طیف گسترده‌ای از پاسخ‌ها به این نظامی‌سازی زندگی روزمره را آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه برنامه‌ریزان دولتی و مردم عادی در طلوع عصر اتمی بر سر راه خود مذاکره کردند. کار او نور جدیدی را بر بحث مهم پس از جنگ در مورد اینکه آمادگی کامل نظامی واقعاً برای جامعه آمریکا معنی می دهد می اندازد.

Dad built a bomb shelter in the backyard, Mom stocked the survival kit in the basement, and the kids practiced ducking under their desks at school. This was family life in the new era of the A-bomb. This was civil defense. In this provocative work of social and political history, Laura McEnaney takes us into the secretive world of defense planners and the homes of ordinary citizens to explore how postwar civil defense turned the front lawn into the front line. The reliance on atomic weaponry as a centerpiece of U.S. foreign policy cast a mushroom cloud over everyday life. American citizens now had to imagine a new kind of war, one in which they were both combatants and targets. It was the Federal Civil Defense Administration's job to encourage citizens to adapt to their nuclear present and future.

As McEnaney demonstrates, the creation of a civil defense program produced new dilemmas about the degree to which civilian society should be militarized to defend itself against internal and external threats. Conflicts arose about the relative responsibilities of state and citizen to fund and implement a home-front security program. The defense establishment's resolution was to popularize and privatize military preparedness. The doctrine of "self-help" defense demanded that citizens become autonomous rather than rely on the federal government for protection. Families would reconstitute themselves as paramilitary units that could quash subversion from within and absorb attack from without.

Because it solicited an unprecedented degree of popular involvement, the FCDA offers a unique opportunity to explore how average citizens, community leaders, and elected officials both participated in and resisted the creation of the national security state. Drawing on a wide variety of archival sources, McEnaney uncovers the broad range of responses to this militarization of daily life and reveals how government planners and ordinary people negotiated their way at the dawn of the atomic age. Her work sheds new light on the important postwar debate about what total military preparedness would actually mean for American society.