CITY OF GRACE : an urban manifesto.

در این ارزیابی جامع از وضعیت شهری، دیوید وادلی استدلال می‌کند که هر چیزی کمتر از وضوح سطح بالا در مدل‌سازی رفاه ساکنان، وقت گرانبها را تلف می‌کند. بشریت با آنتروپی فزاینده مواجه است که ناشی از گسترش ناپایدار اقتصادی و جمعیتی است. شهر فیض که توسط یک پس‌زمینه بین‌رشته‌ای قوی شامل سیستم‌ها و تئوری‌های بحران پشتیبانی می‌شود، با به تصویر کشیدن عملکرد مهربان و شکلی برازنده در یک سکونتگاه در مقیاس انسانی، با این موانع مقابله می‌کند. در تلاش برای نجات چیزهایی که در غایت شناسی توسعه شهری در طول 100 سال گذشته گم شده اند، چشم انداز هم هترودکس و هم متضاد است. همه ما تا کی می توانیم به روش کنونی ادامه دهیم؟ هدف این مانیفست در پرداختن به فیض، مفهومی والاتر از آنچه که بر تحلیل‌های شهری قبلی متمرکز شده بود، آرام کردن یا خشنود کردن آن نیست، بلکه هدف آن این است که بشریت را با واقعیت‌های فراگیری روبرو کند که به سختی سعی می‌کند فراموش کند.

In this sweeping appraisal of the urban condition, David Wadley argues that anything less that high-level resolution in modelling the well-being of inhabitants is wasting precious time. Humanity is encountering rising entropy, caused by unsustainable economic and demographic expansion. Supported by a strong interdisciplinary backdrop featuring systems and crisis theories, The City of Grace tackles these obstacles by picturing gracious function and graceful form in a human-scale settlement. In an attempt to salvage things lost in the teleology of urban development over the last 100 years, the outlook is both heterodox and contrarian. How long can we all go on in the present way? In addressing grace, a more elevated concept than those focusing previous urban analyses, this manifesto aims not to placate or please but, instead, to get humanity to face the encompassing realities it tries so hard to forget.