City, Court, Academy: Language Choice in Early Modern Italy

این جلد بر ایتالیای مدرن اولیه و برخی از مناطق کلیدی چند زبانه آن تمرکز دارد: ونیز، فلورانس، و رم. این بینشی جدید از تعامل و تبادل پویای زبان ها در شبه جزیره ایتالیا، از اوایل قرن پانزدهم تا اوایل قرن هفدهم ارائه می دهد. به طور خاص، شیوه های زبانی انعطاف پذیر نخبگان اجتماعی و فکری و مردان و زنان خیابانی را بررسی می کند.

نقطه شروع این پروژه این است که بیشتر سخنرانان و نویسندگان مدرن اولیه خودآگاهی قوی به عنوان ارتباطات چندزبانه نشان می دهند. انتخاب و استفاده از زبان، از گوندولیار بد دهن گرفته تا انسان‌گرای دانش‌آموز، با دقت انجام می‌شد، و اغلب توجیه می‌شد تا بر تفاوت‌های زبانی و اجتماعی غلبه کند (یا تأیید شود). فضاهای اجتماعی شهری، دربار شاهزاده، و مراکز آموزشی نخبگان مانند دانشگاه ها و آکادمی ها، همگی نگرانی های مشابهی در مورد ارزش، اثربخشی و تأثیر زبان ها داشتند. همانطور که مشارکت‌های این کتاب نشان می‌دهد، ارتباطات نوین اولیه - از جمله گوندولی‌ها، واعظان، انسان‌گرایان، معماران، پزشکان پزشکی، مترجمان و معلمان- انتخاب‌های صریح و استدلالی در مورد استفاده از زبان داشتند. اجرای متنی و شفاهی زبان ها - و بحث های خودآگاه در مورد زبان ها - هویت جوامع چندزبانه ایتالیایی مدرن اولیه را تثبیت کرد.

This volume focuses on early modern Italy and some of its key multilingual zones: Venice, Florence, and Rome. It offers a novel insight into the interplay and dynamic exchange of languages in the Italian peninsula, from the early fifteenth to the early seventeenth centuries. In particular, it examines the flexible linguistic practices of both the social and intellectual elite, and the men and women from the street.

The point of departure of this project is the realization that most of the early modern speakers and authors demonstrate strong self-awareness as multilingual communicators. From the foul-mouthed gondolier to the learned humanist, language choice and use were carefully performed, and often justified, in order to overcome (or affirm) linguistic and social differences. The urban social spaces, the princely court, and the elite centres of learning such as universities and academies all shared similar concerns about the value, effectiveness, and impact of languages. As the contributions in this book demonstrate, early modern communicators ― including gondoliers, preachers, humanists, architects, doctors of medicine, translators, and teachers―made explicit and argued choices about their use of language. The textual and oral performance of languages―and self-aware discussions on languages―consolidated the identity of early modern Italian multilingual communities.