Children and Materialities: The Force of the More-than-human in Children’s Classroom Lives

این کتاب موردی را برای کودکان خردسال مطرح می‌کند که هم از نظر مادی به شدت از آن آگاه هستند و هم به مجموعه‌هایی از شرایط گفتمانی مرتبط با هم وابسته هستند. این استدلال می‌کند که تعامل طولانی‌مدت با کودکان پیرامون موضوع روابط معنا-ماده، بسیاری از مفاهیم بدیهی مصرف، خودتنظیمی، تولید دانش، و آنچه که کیفیت زندگی در محیط مدرسه را تشکیل می‌دهد، به هم می‌زند.
کتاب گزارش های پیچیده ای از عاملیت در مقیاس های مختلف ارائه می دهد - توانایی کودکان برای شکل دادن و به اشتراک گذاری تحقیقات، نیروی اشیا، چیزها و چیزها برای تأثیرگذاری بر عملکرد «اجتماعی» کلاس درس، و تأثیر حیوانات غیر انسانی بر مسیر ارتباط کودکان با یکدیگر.
این کار کمک قابل توجهی به مفاهیم نظری و اجرای عملی دوران کودکی می کند و به طور مؤثری به تناقضات فراوانی که در یک رویکرد پساانسانی و مشارکتی در تحقیق با کودکان خردسال نهفته است، پرداخته است. همچنین بینش هایی در مورد اینکه چگونه مادیات روزمره کلاس های درس کودکان (و بازنمایی های پیچیده آنها) می توانند نظم عقل سلیم چیزها را مختل کنند، ارائه می دهد.

This book makes the case for young children as both keenly materially aware of and highly dependent on sets of interrelated material-discursive circumstances. It argues that long-term engagement with children around the topic of meaning-matter relations upends many taken-for-granted notions of consumption, self-regulation, knowledge production, and what constitutes quality of life within a school setting.
The book provides complex accounts of agency on multiple scales - the capability of children to shape and share research, the force of objects, stuff, and things to impact the "social" workings of a classroom, and the impact of nonhuman animals on the trajectory of the ways in which children relate to each other.
This work makes a significant contribution to both theoretical conceptions and practical enactments of childhoods, productively addressing the many contradictions inherent in a posthuman and participatory approach to researching with young children. It also offers insights into how the everyday materialities of children’s classrooms (and their complex representations) are capable of disrupting the common-sense order of things.