Changing Health Care Systems from Ethical, Economic, and Cross Cultural Perspectives

این جلد نتیجه کنفرانسی است که توسط انجمن فارغ التحصیلان پزشکی دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، در ساکرامنتو، کالیفرنیا، در ژانویه 2000 برگزار شد، هدف از این کنفرانس بررسی تأثیر ساختارهای مختلف مراقبت های بهداشتی بود. در مورد توانایی متخصصان مراقبت های بهداشتی برای تمرین به شیوه ای قابل قبول از نظر اخلاقی. یکی از پیش فرض های مطرح شده این است که عمل اخلاقی در پزشکی و حوزه های مرتبط با آن در شرایطی که صرفاً به اصول اخلاقی توجه می کند، دشوار است. محدودیت های امکان اخلاقی توسط سیستمی ایجاد می شود که متخصصان مراقبت های بهداشتی باید در آن تمرین کنند. برای مثال، زمانی که عمل اخلاقی ایجاب می‌کند - همانطور که عموماً انجام می‌شود - که متخصصان مراقبت‌های بهداشتی زمان کافی برای شناخت و درک اهداف و ارزش‌های بیماران خود صرف کنند، اما سیستم الزام می‌کند که فقط زمان کوتاهی با هر بیمار اختصاص داده شود، تمرین اخلاقی عملا غیرممکن شده است. یکی از ناامیدی‌های اصلی ما در آموزش اخلاق مراقبت‌های بهداشتی در کالج‌های پزشکی این است که اساساً به دانشجویان یاد می‌دهیم کاری را انجام دهند که انجام آن به احتمال زیاد غیرممکن است: یعنی شناخت و قدردانی از اهداف و ارزش‌های بیمارانشان. راه‌های دیگری نیز وجود دارد که در آن سیستم‌ها امکان‌های اخلاقی را تغییر می‌دهند. در سیستمی که بیماران در خارج از بیمارستان پزشک متفاوتی نسبت به داخل بیمارستان دارند، مشکلات اخلاقی شکل متفاوتی با پزشک معالج دارند.

This volume is the result of a conference sponsored by the Medical Alumni Association of the University of California, Davis and held in Sacramento, California, in January, 2000, The purpose of this conference was to examine the impact ofvarious health care structures on the ability of health care professionals to practice in an ethically acceptable manner. One of the ground assumptions made is that ethical practice in medicine and its related fields is difficult in a setting that pays only lip service to ethical principles. The limits of ethical possibility are created by the system within which health care professionals must practice. When, for example, ethical practice necessitates—as it generally does—that health care professionals spend sufficient time to come to know and understand their patients’ goals and values but the system mandates that only a short time be spent with each patient, ethical practice is made virtually impossible. One of our chief frustrations in teaching health care ethics at medical colleges is that we essentially teach students to do something they are most likely to find impossible to do: that is, get to know and appreciate their patients’ goals and values. There are other ways in which systems alter ethical possibilities. In a system in which patients have a different physician outside the hospital than they will inside, ethical problems have a different shape than if the treating physician is the same person.