Cerebral Aneurysms: Advances in Diagnosis and Therapy

میکروجراحی در سال های اخیر تغییرات و پیشرفت های مهمی را در درمان آنوریسم مغزی ایجاد کرده است. تنها 12 سال پیش، مک کیسوک، یکی از مجرب ترین جراحان در درمان آنوریسم، نتایج درمان های جراحی و غیر جراحی را به نمایش گذاشت. او دریافت که مرگ و میر و عوارض آنوریسم مغزی به طور قابل توجهی تحت تأثیر این که آیا بیماران تحت عمل قرار گرفته اند یا خیر، نیست. این دیدگاه توسط بسیاری از جراحان مغز و اعصاب وجود دارد و توسط نتایج مطالعه تعاونی در سال 1969 تایید شد. در بررسی درمان آنوریسم در پیشرفت در جراحی مغز و اعصاب در سال 1969، تکنیک هایی مانند پوشش با ترکیبات پلاستیکی، تزریق پیلو، مس استریوتاکتیک یا ترومبوز الکتریکی و ترومبوز فلزی و هیپوترمی عمیق در بیهوشی ذکر شد. به طور کلی، اکنون به نظر می رسد که این تکنیک ها کمی بیشتر از علاقه تاریخی هستند. پیشرفت‌ها در سال‌های اخیر آنقدر عظیم بوده است که شاید بتوان این تصور را به دست آورد که مشکلات اصلی در درمان آنوریسم حل شده است و دیگر چیزی برای غلبه بر آن وجود ندارد. این تفکر خطرناک و از خود راضی است، مانند لرد مونیهان در دهه سی. به همین دلیل ما فکر کردیم که زمان آن فرا رسیده است که گروهی از متخصصان را گرد هم بیاوریم که بتوانند در فضای دوستانه و آرام یک \"کارگاه\" در مورد مشکلات مختلف حل نشده و بحث برانگیز جراحی آنوریسم بحث کنند.

Microsurgery has brought about important changes and progress in the treatment of cere­ bral aneurysms in recent years. Only 12 years ago McKissock, one of the most experienced surgeons in the treatment of aneurysms pompared the results of operative and nonoperative treatment. He found that mortality and morbidity of cerebral aneurysms was not significantly affected by whether the patients have been operated upon or not. This view is held by many neursurgeons, and was confirmed by results of the Co-operative Study in 1969. In the review on treatment of aneurysms in Progress in Neurological Surgery in 1969, techniques such as encasement with plastic compounds, piloinjection, stereotactic copper or electric thrombosis and metallic thrombosis and profound hypothermia in anaesthesia were listed. In general, these techniques now seem to be of little more than historical interest. Progress in recent yeats has been so enormous that one may perhaps gain the impreSSion that the main problems in the treatment of aneurysms have been solved and that there are no more to be surmounted. This is dangerous and complacent thinking, such as Lord Moynihan indulged in during the thirties. For this reason we thought that the time had come to assemble a group of experts who could discuss the various unsolved and contro­ versial problems of aneurysm surgery in the friendly and relaxed atmosphere of a "work­ shop".