Centering Epistemic Injustice: Epistemic Labor, Willful Ignorance, and Knowing Across Hermeneutical Divides

در محوریت بی عدالتی معرفتی: کار معرفتی، جهل عمدی، و شناخت از شکاف های هرمنوتیکی، کمیلی پوزی می پرسد که جدی گرفتن زندگی و دیدگاه های آگاهان به حاشیه رانده شده اجتماعی برای گزارش های بی عدالتی معرفتی به چه معناست. بخش اول این کتاب شرح غالب بی‌عدالتی گواهی ارائه شده توسط میراندا فریکر را بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که بی‌عدالتی گواهی‌نامه صرفاً در مورد آسیب‌های معرفتی نیست که توسط آگاهان مسلط علیه آگاهان به حاشیه رانده شده است، بلکه در مورد استراتژی‌هایی است که آگاهان به حاشیه رانده شده برای دور زدن این موارد استفاده می‌کنند. آسیب می رساند. چنین راهبردهایی با تمرکز بر نحوه مشارکت و مقاومت آگاهان به حاشیه در محیط‌های معرفتی متخاصم، مفاهیم کنونی بی‌عدالتی معرفتی را گسترش می‌دهند. بخش دوم کتاب به بررسی مفهوم بی‌عدالتی هرمنوتیکی فریکر می‌پردازد که ریشه در حاشیه‌سازی هرمنوتیکی دارد. با اندیشیدن در کنار منتقدان بی عدالتی هرمنوتیکی، بی عدالتی معرفتی محور رابطه بین دانستن مسلط و دانستن به حاشیه را بررسی می کند و می پرسد که آیا قدرت اجتماعی - از جمله قدرت شکل دادن به منابع جمعی و روش های معناسازی - شناخت و شنیدن را برای آگاهان مسلط غیرممکن می کند. خوب» در سراسر شکاف های هرمنوتیکی. در نهایت، کتاب این سوال را مطرح می‌کند که آیا شکاف‌های هرمنوتیکی، شکاف‌های واقعی در فهم هستند یا خیر و چگونه می‌توانند در جستجوی یک عدالت معرفتی کامل‌تر، دانایان مسلط دانایان بهتری باشند.

In Centering Epistemic Injustice: Epistemic Labor, Willful Ignorance, and Knowing Across Hermeneutical Divides, Kamili Posey asks what it means for accounts of epistemic injustice to take seriously the lives and perspectives of socially marginalized knowers. The first part of this book takes up the predominant account of testimonial injustice offered by Miranda Fricker, arguing that testimonial injustice is not merely about the epistemic harms perpetrated by dominant knowers against marginalized knowers, but also about the strategies that marginalized knowers use to circumvent those harms. Such strategies expand current conceptions of epistemic injustice by centering how marginalized knowers engage and resist in hostile epistemic environments. The second part of the book examines Fricker’s concept of hermeneutical injustice, rooted in hermeneutical marginalization. Thinking alongside critics of hermeneutical injustice, Centering Epistemic Injustice explores the relationship between dominant knowing and marginalized knowing and asks if social power—including the power to shape collective resources and ways of meaning-making—makes it impossible for dominant knowers to know and “hear well” across hermeneutical divides. Finally, the book asks whether hermeneutical divides are real divides in understanding and how dominant knowers might come to be better knowers in the pursuit of a more thoroughgoing epistemic justice.