Censure and Heresy at the University of Paris, 1200-1400

برای فیلسوف مکتبی ویلیام اوکهام (حدود 1285-1347)، سه نوع بدعت وجود دارد. اولین و غیر قابل انکار، انکار صریح حقایق ایمان است. یکی دیگر آنقدر آشکار است که یک فرد بسیار ساده، حتی اگر سواد نداشته باشد، می تواند ببیند که چگونه با کتاب مقدس در تضاد است. نوع سوم بدعت کمتر واضح است. این تنها پس از تأمل طولانی و فقط برای افرادی که آموخته اند و به کتاب مقدس مسلط هستند قابل درک است.

این سومین نوع بدعت است که J.M.M.H. سخنان تیسن در نزن و بدعت در دانشگاه پاریس، 1200-1400. این کتاب 30 مورد را مستند می‌کند که در آن دانشمندان تحصیل‌کرده دانشگاهی به دلیل انتشار عقاید نادرست در تدریس یا نوشته‌های خود محکوم شدند، و به‌ویژه بر چهار محکومیت دانشگاهی که موقعیت‌های برجسته‌ای در تاریخ‌نگاری فلسفه قرون وسطی اشغال کرده‌اند، تمرکز می‌کند.

Thissen. به تعدادی از مسائلی که تاکنون توسط مورخان در مورد رویه های قضایی، مقامات ناظر بر ارتدکس تدریس و تأثیرات محکومیت ها بر حرفه متهمان نادیده گرفته شده است، اهمیت اساسی می دهد. او همچنین سؤالات کنونی در مورد آزادی آکادمیک و ماهیت اقتدار اعتقادی را در زمینه های قرون وسطایی آنها قرار می دهد.

For the scholastic philosopher William Ockham (c. 1285-1347), there are three kinds of heresy. The first, and most unmistakable, is an outright denial of the truths of faith. Another is so obvious that a very simple person, even if illiterate, can see how it contradicts Divine Scripture. The third kind of heresy is less clear cut. It is perceptible only after long deliberation and only to individuals who are learned, and well versed in Scripture.

It is this third variety of heresy that J.M.M.H. Thijssen addresses in Censure and Heresy at the University of Paris, 1200-1400. The book documents 30 cases in which university trained scholars were condemned for disseminating allegedly erroneous opinions in their teaching or writing, and focuses particularly on four academic censures that have occupied prominent positions in the historiography of medieval philosophy.

Thijssen grants central importance to a number of questions so far neglected by historians regarding judicial procedures, the authorities supervising the orthodoxy of teaching, and the effects of condemnations on the careers of the accused. He also places still current questions regarding academic freedom and the nature of doctrinal authority into their medieval contexts.