Catholic and Reformed Traditions in International Law : A Comparison Between the Suarezian and the Grotian Concept of Ius Gentium

این کتاب مفاهیم مربوط به حقوق ملل را که توسط الهیدان اسپانیایی فرانسیسکو سوارز و حقوقدان هلندی هوگو گروتیوس ارائه شده است، مقایسه می کند. این مقایسه مبتنی بر این واقعیت است که هر دو متفکر مفاهیم کاملاً مشابهی را توسعه دادند و اولین کسانی بودند که از مفهوم رومی که در تمام قرون وسطی و رنسانس اولیه تداوم داشت دور شدند. در رم، jus gentium قانونی بود که در مورد بیگانگان داخل امپراتوری اعمال می شد و اغلب با خود قانون طبیعی اشتباه می شد. این دو ویژگی را می‌توان حتی در آثار نویسندگانی مانند فرانسیسکو دی ویتوریا و آلبریکو جنتیلی یافت.

در سوارز و گروتیوس، قانون ملل در حوزه‌ای فراملی قابل اجرا است و بدون تردید به قانون مثبت تبدیل می‌شود. . با این حال، همچنین حاوی یک عنصر اخلاقی است که از تبدیل آن به بازتابی صرف از منافع دولتی جلوگیری می کند.

این اثر استدلال می کند که این شباهت تصادفی نیست: گروتیوس سوارز را خوانده است، و این نفوذ باعث تغییر در آن شده است. مبانی افکار اولیه او در مورد عدالت جنتی. این نباید به این معنا باشد که حقوقدان هلندی اصیل نبوده است: در هر دو نویسنده، تعریف قانون ملل منطق درونی خودش را دنبال می کند. با این وجود، آثار سوارز به گروتیوس اجازه داد تا یک مشکل اساسی را که در نوشته‌های اولیه‌اش به آن اشاره شده بود و بی‌پاسخ مانده بود، حل کند. بر این اساس، اثر او نویدبخش روشن شدن یکی از مهم ترین برهه های تاریخ حقوق بین الملل است.

This book compares the respective concepts of the law of nations put forward by the Spanish theologian Francisco Suárez and by the Dutch jurist Hugo Grotius. This comparison is based on the fact that both thinkers developed quite similar notions and were the first to depart from the Roman conception, which persisted throughout the entire Middle Ages and the early Renaissance. In Rome, jus gentium was a law that applied to foreigners within the Empire, and one which was often mistaken for Natural Law itself. These two features can be found even in the works of writers such as Francisco de Vitória and Alberico Gentili.

In Suárez and Grotius, the law of nations is applicable to an extra-national domain and inarguably becomes positive law. Yet, it also contains an ethical element that prevents it from transforming into a mere reflection of state interests.

This work argues that this resemblance is hardly a coincidence: Grotius has read Suárez, and that influence has modified the foundations of his early thoughts on jus gentium. This should not be taken to imply that the Dutch jurist wasn’t original: in both authors, the definition of the law of nations pursues his own internal logic. Nevertheless, Suárez’s oeuvre allowed Grotius to solve a fundamental problem touched on in his early writings that had remained unanswered. Accordingly, his oeuvre promises to clarify one of the most significant moments in the History of International Law.