Case, Scope, and Binding

Case, Scope, and Binding رابطه بین نحو و معناشناسی را در چارچوبی بررسی می‌کند که نظریه نحوی دولت-پیوندی را با یک نظریه متقابل زبانی جدید از مورد و معناشناسی ترکیب می‌کند. استدلال می شود که انتساب مورد، توافق، روابط الزام آور نحوی، و همچنین حداقل دامنه عملگرها، همه توسط روابطی تعیین می شوند که در سطح ساختار s وجود دارند. تنوع میان زبانی با توجه به این پدیده ها به دلیل تغییرات متناظر در سطح ساختار s است. حداقل دامنه یک اپراتور نمی تواند از دامنه فرمان c در ساختار s فراتر رود، اما ممکن است توسط مکانیسم های معنایی خاصی کاهش یابد. در دسترس بودن هر گزینه دامنه وسیع تری به امکان حرکت در LF بستگی دارد. تئوری پیشنهادی با جزئیات در برابر حقایق اینویت (خانواده اسکیمو-الئوت)، یک زبان ارجاتیو با گستره و روابط الزام‌آور از لحاظ گونه‌شناسی غیرمعمول، آزمایش می‌شود.
برای زبان شناسان و فیلسوفان علاقه مند به نحو، معناشناسی، یا رابط نحو-معناشناسی.

Case, Scope, and Binding investigates the relation between syntax and semantics within a framework which combines the syntactic Government-Binding theory with a novel cross-linguistic theory of case and semantics. It is argued that case assignment, agreement, syntactic binding relations, as well as the minimum scopes of operators, are all determined by the relations which hold at the level of s-structure. Cross-linguistic variation with respect to these phenomena is due to corresponding variations at the s-structure level. The minimum scope of an operator cannot exceed its c-command domain at s-structure, but may be reduced by certain semantic mechanisms. The availability of any wider scope option depends on the possibility of movement at LF. The proposed theory is tested in detail against the facts of Inuit (Eskimo-Aleut family), an ergative language with typologically unusual scope and binding relations.
For linguists and philosophers interested in syntax, semantics, or the syntax-semantics interface.