دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Georges Simenon
سری:
ناشر: ePubLibre
سال نشر: 1993
تعداد صفحات: 0
زبان: Spanish
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 113 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب نامه ای به مادرم: کرونیکل، خاطرات
در صورت تبدیل فایل کتاب Carta a mi madre به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب نامه ای به مادرم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در دسامبر 1970، به مدت هشت روز، در حالی که مادرش در حال مرگ بود، ژرژ سیمنون در بیمارستان در کنار او ماند. کمی بیش از نیم قرن او را از زمانی که در نمازخانه همان بیمارستان کمک می کرد، جدا می کند. در این هشت روز این دو موجود که هرگز نتوانستند یکدیگر را دوست داشته باشند، شاید به این دلیل که هرگز نمی توانستند با هم صحبت کنند، کلمات کمی با هم رد و بدل می کنند، اما به شدت به یکدیگر نگاه می کنند، با حیرت و بی اعتمادی خاصی. در واقع، با دیدن پسر بزرگتر که وارد اتاق می شود، مادر با حیرت سرد از او می پرسد: «چرا آمده ای پسرم؟»، احتمالاً آرزو می کند که ای کاش این پسر دیگر، کوچکترین، محبوب، کسی بود که او را همراهی می کرد. آخرین لحظات او اما این پسر است که در شصت و هفت سالگی که عمیقاً با این کمبود عشق و بیتفاوتی مشخص شده است، تا آخر به او کمک میکند، به انواع خاطرات و احساسات متناقض تحویل میگیرد و بین رنجش، احساس گناه غیرقابل تحمل و میل به هم میخورد. شناخته شود. تصادفی یا نه، دلیلی برای مطالعه روانکاوان و محققان آثار او، واقعیت این است که به زحمت دوازده ماه پس از مرگ مادرش، سیمنون، یکی از پرکارترین رمان نویسان قرن ما، نوشتن رمان را متوقف کرد. با این حال، آیا میتوانست تصور کند، با تماشای مرگ آهسته مادرش در اتاق بیمارستان، که شدت نگاه و فصاحت لال او، سه سال بعد، او را با یکی از بهترین کتابهایش، جواهری کوچک واقعی از هنر معرفتی الهام بخشد. به خصوص در آن جنبه دشوار که همان "نامه به پدر و مادر" است؟ نامه به مادرم توسط منتقدان جهان نه تنها به عنوان اثری با کیفیت ادبی کمیاب، بلکه به عنوان کلیدی برای درک همه آثار گسترده ژرژ سیمنون تلقی می شود. همانطور که پیر آسولین به درستی در زندگینامه اخیر خود از سیمنون می گوید، نشان می دهد که "گره رنج او، رنج یک نویسنده بزرگ که همه به جز مادرش می شناسند." پس از خواندن این متن کوتاه و متراکم، کمتر کسی متعجب خواهد شد که سیمنون به محض پایان نوشتن آن، به مدت دو ماه بیمار شد، «شاید از این که متوجه شدم او آن مردی نیست که من فکر میکردم، مریض شده است. که مادرم تنها زنی بسیار متواضع بوده است (...) که سزاوار مهربانی و ترحم من بیش از یک بیتفاوتی و یک کینه خاص بود»، همانطور که خود او در یکی از خاطرات آن زمان توضیح میدهد.
En diciembre de 1970, durante ocho días, mientras su madre agoniza, Georges Simenon permanece a su lado en el hospital. Poco más de medio siglo le separa de la época en que ayudaba a misa en la capilla de ese mismo hospital. Durante esos ocho días estos dos seres, que jamás pudieron amarse, tal vez porque jamás pudieron hablarse, intercambian pocas palabras pero se miran intensamente, con cierta perplejidad y desconfianza. De hecho, al ver el ver entrar al hijo mayor en la habitación, la madre le pregunta con frío asombro: «¿Por qué has venido, hijo?», deseando probablemente que hubiera sido el otro hijo, el más joven, el amado, el que la acompañara en sus últimos momentos. Pero es el hijo una y otra y vez rechazado quien, a sus sesenta y siete años profundamente marcados por ese desamor y esa indiferencia, la asiste hasta el final, entregado a toda suerte de recuerdos y sentimientos contradictorios, desgarrado entre el resentimiento, un insoportable sentimiento de culpa y el deseo de ser reconocido. Coincidencia o no, motivo de estudio para psicoanalistas y estudiosos de su obra, el caso es que doce meses escasos después de la muerte de su madre, Simenon, uno de los novelistas más fecundos de nuestro siglo, deja de escribir novelas. No obstante, ¿podía imaginar, al asistir a la lenta muerte de su madre en una habitación de hospital, que la intensidad de sus miradas y la elocuencia de su mutismo le inspirarían, tres años después, uno de sus mejores libros, una auténtica pequeña joya del arte epistolar, en especial en esa difícil vertiente que es la de las «cartas a los padres»? Carta a mi madre está considerada por la crítica mundial no sólo como una obra de rara calidad literaria, sino también como la clave para comprender toda la extensa obra de Georges Simenon. Revela, como bien dice Pierre Assouline en su reciente biografía de Simenon, «el nudo de su sufrimiento, el sufrimiento de un gran escritor reconocido por todos, menos por su madre». Pocos se extrañarán, tras la lectura de este texto breve y denso, que, en cuanto terminara de escribirlo, Simenon cayera enfermo durante dos meses, «enfermo tal vez por descubrir que no era el hombre que yo creía ser, enfermo también por saber que mi madre no había sido sino una mujer muy humilde (…) que habría merecido más mi ternura y mi piedad que cierta indiferencia y cierto rencor», según explica él mismo en uno de sus diarios de la época.