Cancer Chemotherapy by Infusion

شیمی درمانی برای سرطان در حال تکامل است. از آنجایی که اکنون می توان برخی سرطان ها را با شیمی درمانی به عنوان یک روش منحصر به فرد درمان کرد، این درمان دیگر نمی تواند صرفاً به عنوان یک کمک تسکینی در نظر گرفته شود. شیمی درمانی نقش مهمی را به عنوان کمکی برای سایر روش ها، از جمله جراحی و پرتودرمانی، بر عهده گرفته است. برای برخی از تومورها، کاربرد اولیه شیمی درمانی در یک رویکرد ترکیبی روش درمانی منجر به اعمال جراحی کمتر رادیکال و در عین حال دستیابی به تومورهای نسبتاً نادر قابل توجهی مانند میزان درمان شده است. با این وجود، به استثنای تومورهای دوران کودکی، بدخیمی های هماتولوژیک و سرطان بیضه، اثربخشی شیمی درمانی در اکثر تومورها به شدت محدود است. در سطح سلولی، درک بیشتر از مکانیسم خاص کشتن سلول‌های تومور و پدیده مقاومت دارویی، عناصر حیاتی در بهبود اثربخشی در شیمی‌درمانی سرطان هستند. طولانی شدن زمان قرار گرفتن سلول تومور با داروها مفهومی است که در مراحل اولیه توسعه شیمی درمانی به آن پرداخته شد. با این حال، محدودیت‌های تکنولوژیکی تا سال‌های اخیر مانع از کاربرد گسترده‌تر chemother apy توسط انفوزیون شده است. همچنین، سهولت درمان متناوب به صورت سرپایی، با تئوری غالب اثر دارو بر اساس پاسخ دوز و همچنین اثربخشی ثابت شده این برنامه در برخی از تومورها، روند شیمی درمانی انفوزیونی را به شدت کند کرده است. آزمایشات بالینی.

Chemotherapy for-cancer is in a state of evolution. Because some cancers can now be cured with chemotherapy as a singular modality, this therapy can no longer be viewed as simply a palliative contribution. Chemotherapy has assumed an important role as an adjuvant to other modalities, including both surgery and radiation therapy. For some tumors, the primary application of chemotherapy in a combined modality approach to curative therapy has resulted in the application of less radical surgery while achieving substantial of relatively rare tumors such as cure rates. Nonetheless, with the exception childhood tumors, hematologic malignancies, and testicular cancer, the effec­ tiveness of chemotherapy in most tumors is severely limited. At the cellular level, greater understanding of the specific mechanism of tumor cell killing and of the phenomenon of drug resistance are elusive, critical ingredients in the improvement of effectiveness in cancer chemotherapy. Prolonging the exposure time of the tumor cell to drugs is a concept that was addressed in the early phases of the development of chemotherapy. How­ ever, technological limitations inhibited the broader application of chemother­ apy by infusion until recent years. Also, the convenience of intermittent ther­ apy on an outpatient basis, with the predominant theory of drug effect based on a dose response as well as the proven effectiveness of this schedule in some tumors, has slowed the process of subjecting infusion chemotherapy to the rigors of clinical trials.