Can Theories be Refuted?: Essays on the Duhem-Quine Thesis

بر اساس دیدگاهی که بسیاری از دانشمندان و فیلسوفان علم فرض می‌کنند و به طور استاندارد در کتاب‌های درسی علوم یافت می‌شود، تجربه کنترل‌شده است که مبنای تمایز بین نظریه‌های قابل قبول و غیرقابل قبول در علم را فراهم می‌کند: نظریه‌های قابل قبول آن‌هایی هستند که می‌توانند آزمون‌های تجربی را پشت سر بگذارند. . اغلب تصور می‌شود که نوع خاصی از آزمون اهمیت ویژه‌ای دارد: «آزمایش‌های حیاتی» شواهد تجربی پشتیبان برای یک نظریه ارائه می‌کنند در حالی که شواهد قطعی علیه نظریه دیگر ارائه می‌دهند. با این حال، در سال 1906 پیر دوهم استدلال کرد که جعل یک نظریه لزوما مبهم است و بنابراین هیچ آزمایش مهمی وجود ندارد. هرگز نمی توان مطمئن بود که این یک نظریه است و نه فرضیه های کمکی یا زمینه ای که آزمایش آن را جعل کرده است. w وی. کواین با این قضاوت موافق است و استدلال می‌کند که «گزاره‌های ما در مورد دنیای بیرونی با دادگاه تجربه حسی مواجه می‌شوند، نه به صورت جداگانه، بلکه فقط به عنوان یک بدنه شرکتی». برخی از فیلسوفان بر این باورند که تز Duhem-Quine بی‌رویه گیجی‌ها را به وجود می‌آورد. دیگران آن را اهمیت دو چندان می بینند. این فیلسوفان فکر می‌کنند که مبنایی برای انتقاد از دیدگاه بنیادین دانش که از زمان دکارت بر بسیاری از اندیشه‌های غربی تسلط داشته است، فراهم می‌کند و فکر می‌کنند که دری را به روی راهی جدید و ثمربخش برای درک پیشرفت علمی به‌ویژه و پیشرفت علمی می‌گشاید. ماهیت و رشد دانش به طور کلی.

According to a view assumed by many scientists and philosophers of science and standardly found in science textbooks, it is controlled ex­ perience which provides the basis for distinguishing between acceptable and unacceptable theories in science: acceptable theories are those which can pass empirical tests. It has often been thought that a certain sort of test is particularly significant: 'crucial experiments' provide supporting empiri­ cal evidence for one theory while providing conclusive evidence against another. However, in 1906 Pierre Duhem argued that the falsification of a theory is necessarily ambiguous and therefore that there are no crucial experiments; one can never be sure that it is a given theory rather than auxiliary or background hypotheses which experiment has falsified. w. V. Quine has concurred in this judgment, arguing that "our statements about the external world face the tribunal of sense experience not indi­ vidually but only as a corporate body". Some philosophers have thought that the Duhem-Quine thesis gra­ tuitously raises perplexities. Others see it as doubly significant; these philosophers think that it provides a base for criticism of the foundational view of knowledge which has dominated much of western thought since Descartes, and they think that it opens the door to a new and fruitful way to conceive of scientific progress in particular and of the nature and growth of knowledge in general.