Cadmium

خواص سمی ترکیبات کادمیوم در بسیاری از گونه ها به خوبی شناخته شده است. شواهد کمی برای نشان دادن نقش فیزیولوژیکی این فلز وجود دارد. در عوض، کادمیوم به دلیل نیمه عمر بیولوژیکی طولانی خود، به عنوان یک سم تجمعی عمل می کند، و حتی در غلظت های بسیار کم محیط، می تواند در پستانداران به مقادیری که از نظر سطوح سمی بحرانی ناچیز نیستند، انباشته شود. مشکل سمیت کادمیوم اهمیت ویژه ای پیدا کرده است، زیرا غلظت کادمیوم در محیط به دلیل فعالیت های مختلف انسانی مانند معدن، صنعت متالورژی، احتراق زغال سنگ و استفاده از کودهای حاوی کادمیوم شروع به افزایش کرده است. بنابراین مناسب به نظر می رسید که در یک جلد یک تحلیل به روز از مکانیسم اثر کادمیوم بر روی سیستم های بیولوژیکی جمع آوری شود. جنبه های این زمینه بارها و بارها در گذشته مورد بررسی قرار گرفته است و باید به مجلدات تهیه شده توسط FRIBERG و همکارانش از سوئد اشاره ویژه ای داشت. کارهای برجسته زیادی در مورد کادمیوم نیز از ژاپن گزارش شده است، و من خوشحالم که محققین هر دو کشور توانستند در کتاب حاضر مشارکت کنند. بدیهی است که این جلد یک اتفاق نظر از سوی همکارانش را گزارش نمی کند. هدف از این کار این بود که به محققین پیشرو در این زمینه اجازه داده شود تا یک بررسی انتقادی را با مستندات کافی برای پشتیبانی از تفاسیر و نتایج خود ارائه دهند. بنابراین مقدار مشخصی از همپوشانی و اختلاف نظر بین فصل ها اجتناب ناپذیر بود. من امیدوارم که نتیجه یک بحث پیشرفته و مفید باشد.

The toxic properties of cadmium compounds have been well recognized in many species. There is little evidence to suggest a physiologic role for the metal. Rather, because of its long biologic half-life, cadmium acts as a cumulative poison, and even at quite low ambient concentrations, it can accumulate in mammals to values not insignificant in terms of critical toxic levels. The problem of cadmium toxicity has become especially important, as cadmium concentrations in the environment have begun to rise owing to a variety of human activities such as mining, the metallurgical industry, coal combustion, and the use of cadmium-containing fertilizers. It seemed appropriate, therefore, to assemble in one volume an up-to-date analysis of the mechanism of action of cadmium on biologic systems. Aspects of this field have repeatedly been reviewed in the past, and particular reference must be made to the volumes prepared by FRIBERG and collaborators from Sweden. Much outstanding work on cadmium has also been reported from Japan, and I am happy that investigators from both countries were able to contribute to the present volume. Obviously, this volume does not report a consensus by its contributors. The purpose of the work was to permit leading investigators in the field to present a critical review with sufficient documentation to support their interpretations and conclusions. A certain amount of overlap and disagreement between chapters was therefore unavoidable. The result, I hope, will be a useful state-of-the-art discussion.