دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Geoffrey Rector
سری:
ناشر: Columbia University
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 354
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 14 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب By virtue of the past : pedagogy, rhetoric and ethics in twelfth-century Anglo-Norman literature به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب به موجب گذشته: تعلیم و تربیت، بلاغت و اخلاق در ادبیات آنگلو نورمن قرن دوازدهم نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در انگلستان قرن دوازدهم، ادبیات، به عنوان حوزه ای از فعالیت های فرهنگی که شامل خواندن، نوشتن، و اشکال جامعه پذیری است، با شیوه ها و روش های آموزشی سازماندهی می شود، حتی در جایی که هیچ نهاد آموزشی مستقیماً درگیر آن نباشد. این پایان نامه به بررسی این شرایط در مورد ادبیات آنگلو نورمن، فرهنگ ادبی بومی اصلی قرن دوازدهم انگلستان می پردازد. در مقدمه، "L'escole des letres: Pedagogy و حوزه ادبیات انگلیسی- نورمن"، نشان می دهم که ادعای نویسندگان و خوانندگان مبنی بر اینکه ادبیات "مکتب فضیلت" است، مضمونی خالی از تعلیم نیست. ، بلکه یک استناد مشروع از رویه های «مدرسه» است. حوزه بزرگتر حروف انگلیسی قرن دوازدهم به عنوان Scola literaria عمل می کند، مدلی که به موازات مفاهیم رنسانس و روشنگری Republica literania است. این مکتب نه تنها روشهایشان را به نویسندگان و خوانندگان وام میدهد، بلکه مدلهای اجتماعیپذیری و نفوذ بلاغی آنها را در حوزه وسیعتری از فعالیتهای عمومی نیز میدهد. فصل اول نشان می دهد که دوره اولیه شکل گیری ادبیات آنگلو نورمن با نسبت دادن اعمال و متون مطالعات رهبانی به خوانندگان سکولار و به ویژه زن مشخص می شود. در فصل 2، نشان میدهم که Vie de Saint Alexis به عنوان ابزاری برای مطالعه مراقبه و نسخه خطی آن به عنوان کتابچه راهنمای کامل آموزش رهبانی برای یک جامعه خاص از زنان مذهبی ساخته شده است. این فصل موضوعی را که در فصل اول معرفی شد، توسعه میدهد، که اشکال زیباییشناختی و دستنویس ادبیات آنگلو-نورمن از روشهای آموزشی تکامل مییابند و قصد دارند تأثیرات تربیتی را برانگیزند. این با توجه خاص در فصل 3، که به استفاده جردن فانتوسمه از اصول تربیتی به عنوان شخصیت اصلی سبکشناختی و بلاغت مدنی میپردازد، و فصل 4 که نشان میدهد شکلهای داستانی Lais ماری دو فرانس از استناد آموزشی مرکزی پیروی میکند، توسعه یافته است. ادبیات تاریخی قرون وسطی: «بازیابی» اخلاقی گمشده و ناآشنا در خاتمه، من استدلال میکنم که ظرفیت آنگلو-نورمن برای بهعهده گرفتن عملیات اجتماعی و زیباییشناختی که از آموزش به ارث میبرد، بر اساس جایگاه میانی آن بین لاتین، زبانی که کارکردهای ادبی عالی دارد، و انگلیسی است، که از نظر اجتماعی و زیباییشناختی پس از 1066 تنزل یافت.
In 12th century England, literature, as a field of cultural activity that includes reading, writing, and forms of sociability, is organized by educational practices and methods, even where no educational institution is directly involved. This dissertation investigates these conditions in the case of Anglo-Norman literature, the principal vernacular literary culture of 12th century England. In the introduction, “ L'escole des letres: Pedagogy and the field of Anglo-Norman literature,” I show that the claim, made by authors and readers, that literature is a “school of virtue” is not an empty trope of didacticism, but rather a legitimate invocation of the practices of the “school.” The larger field of 12th century English letters operates as a Scola literaria, a model that parallels Renaissance and Enlightenment notions of the Respublica literania. The school not only lends authors and readers their methods, but also their models of sociability and rhetorical influence within a larger field of public activity. The first chapter shows that the early formative period of Anglo-Norman literature is characterized by the attribution of the practices and texts of monastic study to secular, and particularly female, readers. In chapter 2, I show that the Vie de Saint Alexis was composed as an instrument of meditative study and its manuscript as a complete manual of monastic education for a particular community of religious women. This chapter develops a theme introduced in the first chapter, that the aesthetic and manuscript forms of Anglo-Norman literature evolve from pedagogical methods and intend to elicit pedagogical effects. This is developed with particular attention in chapter 3, which looks at Jordan Fantosme's use of pedagogical maxims as the principal figure of both stylistic and civic rhetoric, and chapter 4, which shows that the plot forms of Marie de France's Lais follow the central pedagogical trope of medieval historical literature: the ethical ‘recuperation’ of the lost and unfamiliar. In conclusion, I argue that Anglo-Norman's capacity to assume the social and aesthetic operations it inherits from pedagogy is predicated on its medial status between Latin, the language of high literary functions, and English, which was socially and aesthetically degraded after 1066.