Burnout: Von Betroffenen lernen!

خوانندگان کتاب به داستان زندگی 13 نفر مبتلا به فرسودگی شغلی می پردازند. تنها اکنون بود که آنها توانستند همه این داستان ها را از منظر عقب مانده بنویسند، اگرچه همه آنها تا حدودی تصوری از ارتباطات در طول فرآیند فرسودگی داشتند. اعتراف به اینکه مسیری که در پیش گرفته اید درست نیست یا نمی توانید با زندگی روزمره کنار بیایید بسیار دردناک بود، زیرا در یک فرآیند فرسودگی معمولاً حاکمیت تفسیر را ترک می کنیم: شما خیلی ضعیف هستید، شما شکست خورده اید. ، دیگران اگر می توانید آن را انجام دهید، باید آن را هم انجام دهید، به این فکر کنید که چه چیزی روی آن سرمایه گذاری کرده اید!» اما در نگاهی به گذشته، همه به خود اجازه دادند آنچه را تجربه کرده اند تفسیر کنند و تجربه فرسودگی شغلی را به عنوان یک تجربه بسیار مهم در زندگی خود توصیف کنند. به یک زندگی روزمره ضروری تر زندگی می کند. گذشته نگر به همه این امکان را می دهد که فرآیند را به عنوان یک تغییر جهت و بلوغ مهم ببینند، و با این حال همه اگر می دانستند خیلی دوست داشتند زودتر از فرآیند فرسودگی خود خارج شوند. اما همه همچنین فهمیدند و توضیح دادند که چرا فرسودگی شغلی "باید" برای آنها اتفاق بیفتد. یادگیری از افراد آسیب دیده همچنین به معنای پاسخ به این سوال است که تا چه حد می توان فرآیند فرسودگی شغلی را در مراحل اولیه شناسایی کرد و آیا استراتژی های خروج اثبات شده ای برای آن وجود دارد یا خیر. علاوه بر این، این سوال مطرح می شود که آیا پیشگیری از فرسودگی شغلی امکان پذیر است؟ بنابراین این کتاب 13 پاسخ شخصی می دهد.

Die Leser des Buches werden von 13 Burnout-betroffenen Menschen in ihre Lebenserzählungen mitgenommen. Diese Erzählungen konnten sie alle erst jetzt aus der rückwärtigen Perspektive aufschreiben, obwohl bei allen so etwas wie eine Ahnung der Zusammenhänge während des Burnout-Prozesses anklang. Zu schmerzlich wäre es gewesen, sich einzugestehen, dass die eingeschlagene Richtung nicht stimmt bzw. den jeweiligen Alltag nicht schaffen zu können, da wir in einem Burnout-Prozess unserer Gesellschaft meist die Deutungshoheit lassen: Du bist zu schwach, Du bist ein Versager, andere schaffen das, das musst Du auch schaffen, denk dran, was Du dafür investiert hast!‘ Doch im Nachhinein haben sich alle erlaubt, selbst zu deuten, was sie erlebt haben, und bezeichnen die Erfahrung im Burnout als entscheidend wichtiges Erleben in ihrem Leben hin zu einem wesensnäheren Alltag. Die Retroperspektive erlaubt es allen den Prozess als wichtige Richtungsänderung und Reifung zu sehen und doch hätten alle sehr gerne ihren Burnout-Prozess frühzeitiger verlassen, hätten sie gewusst wie. Alle haben aber auch verstanden und dargestellt, warum es bei ihnen zum Burnout kommen ‚musste‘. Von Betroffenen lernen heißt also auch die Frage zu beantworten, inwieweit sich ein Burnout-Prozess frühzeitig bemerken lässt und ob es bewährte Exit-Strategien dafür gibt. Des weiteren kommt die Frage auf, ob es eine Burnout-Prävention geben kann. Dieses Buch gibt daher 13 persönliche Antworten.