Buried Alive : The Terrifying History of Our Most Primal Fear

خوانندگان داستان های ادگار آلن پو -- فقط به دفن زودرس فکر کنید -- ممکن است با این تصور که پو باید اغراق کرده باشد، خود را راحت کنند: مطمئناً مردم دهه 1800 می توانستند آیا در خطر زنده به گور شدن قرار نگرفته اید؟ اما چنین داستان هایی مجلات پزشکی و همچنین داستان های تخیلی را پر می کردند و ترس در بین مردم زیاد بود. با توجه به تعداد اسکلت‌هایی که در موقعیت‌های وحشتناک و درهم‌پیچیده درون تابوت‌هایشان پیدا شده بود، حدس زده شد که از هر صد نفر، ده نفر قبل از مرگشان دفن شده‌اند. یان باندسون پزشکی، فولکلور، تاریخ، و ادبیات اروپا و ایالات متحده را بررسی می‌کند تا کشف کند که چرا چنین ترس‌هایی به وجود آمده‌اند و آیا این ترس‌ها موجه هستند یا خیر. او به تابوت‌های امنیتی عجیب قرن نوزدهمی با طناب‌های ناقوس یا دریچه‌های فرار و سردخانه‌های هولناک منتظر اجساد در حال فاسد نگاه می‌کند. در نهایت، او این سوال را مطرح می کند که آیا معیارهای ما برای تعیین اینکه آیا کسی امروز مرده است واقعا قابل اعتماد است یا خیر.

Readers of Edgar Allan Poe's tales -- just think of The Premature Burial -- may comfort themselves with the notion that Poe must have exaggerated: surely people of the 1800s could not have been at risk of being buried alive? But such stories filled medical journals as well as fiction, and fear in the populace was high. It was speculated, from the number of skeletons found in horrific, contorted positions inside their coffins, that ten out of every one hundred people were buried before they were dead.In the extensively illustrated Buried Alive. Jan Bondeson explores the medicine, folklore, history, and literature of Europe and the United States to uncover why such fears arose, and whether they were warranted. He looks at the bizarre nineteenth-century security coffins with bellropes or escape hatches, and the macabre waiting mortuaries for decaying corpses. Finally, he questions whether our criteria for determining if someone is dead today are truly reliable.