Bucer, Ephesians and Biblical Humanism: The Exegete as Theologian

این کتاب مارتین بوسر (1491-1551) را به‌عنوان معلم الهیات توصیف می‌کند و بر دوران او به عنوان استاد الهیات در دانشگاه کمبریج بین سال‌های 1549 تا 1551 تمرکز دارد. در مورد افسسیان، و آنها را در زمینه تاریخی آنها بررسی می کند، و بررسی می کند که بوسر چه نوع الهیاتی بود. این سخنرانی‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرند تا مشخص شود که چگونه روش بوسر در آموزش و «انجام» الهیات را نشان می‌دهند، و رابطه بین تفسیر کتاب مقدس و صورت‌بندی الهیات را همانطور که او درک می‌کرد، روشن می‌کنند. این کتاب که به دو بخش به هم پیوسته تقسیم می‌شود، ابتدا زمینه تاریخی سخنرانی‌ها را مشخص می‌کند، از جمله طرحی گسترده از روش مکتبی در الهیات و نقد اومانیستی کتاب مقدس از آن روش. سپس عمل بوسر را در سخنرانی‌های کمبریج به دقت بررسی می‌کند تا نشان دهد که او تا چه حد متأثر از روشی که اراسموس در Ratio Verae Theologiae در آن الهیات واقعی بیان کرد، الهی‌دان مکتب اومانیستی کتاب مقدس بود. به عنوان تمرینی در تفسیر کلام خدا آغاز می شود، پایان می یابد و به بهترین وجه «انجام می شود».

This book describes Martin Bucer (1491-1551) as a teacher of theology, focusing on his time as Regius Professor of Divinity at the University of Cambridge between 1549 and 1551. The book is centered on his 1550 Cambridge lectures on Ephesians, and investigates them in their historical context, exploring what sort of a theologian Bucer was. The lectures are examined to find out how they represent Bucer’s method of teaching and “doing” theology, and shed light on the relationship between biblical exegesis and theological formulation as he understood it. Divided into two interconnected parts, the book first sets the historical context for the lectures, including a broad sketch of scholastic method in theology and the biblical humanist critique of that method. It then closely examines Bucer’s practice in the Cambridge lectures, to show the extent to which he was a theologian of the biblical humanist school, influenced by the method Erasmus set forth in the Ratio Verae Theologiae in which true theology begins, ends, and is best “done” as an exercise in the exegesis of the Word of God.