دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Lacey. Stephen
سری:
ISBN (شابک) : 0415077826, 0203201728
ناشر: Taylor and Francis;Routledge
سال نشر: 2011;1995
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : EPUB (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 492 کیلوبایت
کلمات کلیدی مربوط به کتاب تئاتر رئالیست بریتانیا: موج نو در زمینه آن، 1956-1965: نمایشنامه انگلیسی-قرن بیستم-تاریخ و نقد
در صورت تبدیل فایل کتاب British Realist Theatre: New Wave in its Context, 1956-1965 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب تئاتر رئالیست بریتانیا: موج نو در زمینه آن، 1956-1965 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
دوره 1956-1965 لحظه ای تعیین کننده در تاریخ تئاتر بریتانیا پس از جنگ بود که در آن امکانات جدیدی برای یک درام معاصر و درگیر به وجود آمد. استفان لیسی با تکیه بر منابع متعددی استدلال می کند که تئاتر جدید را باید در ارتباط با سایر تحولات در فرهنگ و سیاست پس از جنگ، از جمله علوم اجتماعی، رمان و سینما دید. تئاتر جدید بهعنوان تئاتری واقعگرا در نظر گرفته میشد که تجربه اجتماعی طبقه کارگر را در معرض خطر شکوفایی جدید نمایش میداد. با این حال، با وجود کلمه رایج این اصطلاح، «رئالیسم» در آن دوره به طور ناقص درک شده و اغلب به طور خام به کار می رود. لیسی با این استدلال که رئالیسم هم سنت بازنمایی و هم یک دیدگاه انتقادی است، ارتباط بین نمایشنامهها و تولیدات خاص، و مفروضات مربوط به فرم نمایشی و سیاست مخالف را بررسی میکند که شیوه ارزشگذاری این تئاتر توسط معاصرانش را شکل میدهد.
The period of 1956-1965 was a defining moment in post-war British theatre history, in which new possibilities arose for a contemporary and engaged drama. Drawing on a range of sources, Stephen Lacey argues that the new theatre should be seen in relation to other developments in post-war culture and politics, including social science, the novel and cinema. The new theatre was regarded as a realist theatre, dramatising the social experience of a working-class under threat from the new prosperity. However, despite the currency of the term, 'realism' in the period is imperfectly understood and often crudely applied. Arguing that realism is both a tradition of representation and a critical prespective, Lacey examines the connection between particular plays and productions, and the assumptions about theatrical form and oppositional politics that shaped the way that this theatre was valued by its contemporaries.